Солнечный зайчик - Татьяна Тишинская

Я мечтала о морях и кораллах.

Я поесть мечтала суп черепаший.

Я шагнула на корабль, а кораблик

Оказался из газеты вчерашней.

То одна зима идет, то другая.

И метели за окном завывают.

Только в клетках говорят попугаи,

А в лесу они язык забывают.

У порога стали горы — громадно.

Я к подножию щекой припадаю.

И не выросла еще та ромашка,

На которой я себе погадаю.

А весною я в ненастье не верю,

И капелей не боюсь моросящих.

А весной линяют разные звери.

Не линяет только солнечный зайчик

Ik droomde van de zeeën en koralen.

Ik droomde ervan schildpaddensoep te eten.

Ik stapte op het schip, en het schip

Bleek uit de krant van gisteren te komen.

Nu komt de ene winter, dan de andere.

En sneeuwstormen huilen buiten het raam.

Alleen in kooien spreken papegaaien,

En in het bos vergeten ze hun taal.

Bij de drempel waren er bergen - enorm.

Ik val aan de voet van de wang.

En dat madeliefje is nog niet gegroeid,

Waarop ik mezelf zal vertellen.

En in de lente geloof ik niet in slecht weer,

En ik ben niet bang voor druilerige druppels.

En in het voorjaar vervellen verschillende dieren.

Alleen een zonnestraal werpt niet af