Как это... - Та сторона

Как это

Бывает сложно верить

Мягко так

Смыкает веки

Слякотью

Под ногами

Моё время

Сколько ни плачь

Всё равно никто не заметит

Глаз твоих свет

Печальный, но добрый

Каждый прожитый день

В душу ложится

Как буквы на ноты

Вот оно наверняка

Или нет вроде

Кто-то скребёт по чувствам,

Но словно играет мелодию

В ветер — морду пса

Старой дворовой породы

Зарыться бы в запах её И продолжить бороться

коротко и ясно

просто чувства

Не вышли ростом

отсюда все эти песни

И все эти слёзы

мои минуты

Что потратил на любовь

и воздух

готовясь бросить тьму

прямо под колёса

этот скандал увы

Не потянул на «Оскар»

ну что стала застыв

Будто из воска

вот трос вот пропасть

всё руби

кому-то просто

Не суждено любить

это встряска из ласк

И ненужной никому страсти

как это сложно

быть такими разными

Как это

Бывает сложно верить

Мягко так

Смыкает веки

Слякотью

Под ногами

Моё время

Сколько ни плачь

Всё равно никто не заметит

бежать захлёбываясь воздухом

который душит

не жаль потерянного прошлого

плевать на нужных

под лопатками кожа

таит рубцы от крыльев

и я открыл бы тайны, но они

засыпаны пылью

я не из тех кто может оставаться рядом с Богом

никто не выходит из окон если нет

резона

соткан из сотен стихов

в которых нет тебя

и все эти слова не больше чем мусор

я это музыка

в твоём же танце нет моей партии

глянцевые прототипы превращают чувства в мутантов

и кажется что всё оборвётся в этот раз точно,

но поцелуи на её ладонях отдаляют точку

мне не больно пойми это наконец

просто живи ведь ты и есть моё сердце

знаешь порой я чувствую себя свободным будто ветер

мягко так смыкая веки

Как это

Бывает сложно верить

Мягко так

Смыкает веки

Слякотью

Под ногами

Моё время

Сколько ни плачь

Всё равно никто не заметит

Пройдёт время

смоет с лица

эту печать грусти

печаль сгустками тает

в лучах тусклых,

но вот сейчас так пусто

на распутьях стоят судьбы

заядло прессуя рассудок

это музыка звучащая с другой комнаты

её почти что не слышно

теперь двери захлопнуты с грохотом

робкими фразами вылечит разве

отравленную плазму ядом с ароматом счастья

волной отчаянья меня накрыло,

но я на крыльях лечу к тебе

жажда изобилия

того прежнего быта,

а там видно,

а там продолженье фильма

или титры

как это рассветы закаты

за кадром

в небо закатаны тайны наших бескрайних мечтаний

бывает сложно верить опустел берег

сколько ни плачь всё равно никто не заметит

Как это

Бывает сложно верить

Мягко так

Смыкает веки

Слякотью

Под ногами

Моё время

Сколько ни плачь

Всё равно никто не заметит

Zoals dit

Het kan moeilijk te geloven zijn

zacht zo

Sluit de oogleden

sneeuwbrij

Onder je voeten

Mijn tijd

Het maakt niet uit hoeveel je huilt

Toch zal niemand het merken

Je ogen zijn licht

Triest maar vriendelijk

Elke dag die voorbij gaat

Ligt in de ziel

Like brieven naar notities

Dat is het zeker

of niet leuk

Iemand krabt aan gevoelens

Maar alsof je een melodie speelt

In de wind - de snuit van een hond

Oude werf ras

Begraaf haar geur en blijf vechten

kort en duidelijk

alleen gevoelens

Kwam er niet lang uit

vandaar al deze liedjes

En al deze tranen

mijn minuten

Wat heb je uitgegeven aan liefde?

en lucht

voorbereiden om duisternis te werpen

recht onder de wielen

dit schandaal

Geen Oscar gewonnen

tja, wat is er bevroren geworden

Als van was

hier is het touw hier is de afgrond

alles snijden

iemand gewoon

Niet voorbestemd om lief te hebben

het is een schok van liefkozingen

En onnodige passie

hoe moeilijk is het

zo anders zijn

Zoals dit

Het kan moeilijk te geloven zijn

zacht zo

Sluit de oogleden

sneeuwbrij

Onder je voeten

Mijn tijd

Het maakt niet uit hoeveel je huilt

Toch zal niemand het merken

buiten adem raken

wat verstikt

heb geen medelijden met het verloren verleden

geef niet om het recht

huid onder schouderbladen

verbergt littekens van vleugels

en ik zou geheimen onthullen, maar zij...

bedekt met stof

Ik ben niet iemand die dicht bij God kan blijven

niemand verlaat de ramen als dat niet het geval is

reden

geweven uit honderden verzen

waarin je niet bent

en al deze woorden zijn niets meer dan vuilnis

ik ben muziek

in jouw dans is er geen mijn feest

glanzende prototypes veranderen gevoelens in mutanten

en het lijkt erop dat alles deze keer zeker zal breken,

maar kusjes op haar handpalmen verplaatsen het punt weg

het doet me geen pijn, begrijp het eindelijk

leef gewoon omdat je mijn hart bent

weet je soms voel ik me vrij als de wind

de oogleden zachtjes sluiten

Zoals dit

Het kan moeilijk te geloven zijn

zacht zo

Sluit de oogleden

sneeuwbrij

Onder je voeten

Mijn tijd

Het maakt niet uit hoeveel je huilt

Toch zal niemand het merken

De tijd gaat voorbij

was van je gezicht

dit zegel van verdriet

verdriet smelt in klonters

in schemerige stralen,

maar nu is het zo leeg

het lot staat op het kruispunt

de geest hardnekkig onder druk zetten

dit is muziek uit een andere kamer

het is bijna ongehoord

nu zijn de deuren dichtgeslagen

timide zinnen zullen genezen

vergiftigd plasma met een gif met de geur van geluk

een golf van wanhoop overspoelde me,

maar ik vlieg met vleugels naar je toe

dorst naar overvloed

dat vorige leven

en daar zie je

en er is een vervolg van de film

of tegoeden

alsof het zonsopgangen zonsondergangen zijn

Achter de schermen

de geheimen van onze eindeloze dromen worden de lucht in gerold

het kan moeilijk zijn om de lege kust te geloven

Hoeveel je ook huilt, niemand zal het toch merken

Zoals dit

Het kan moeilijk te geloven zijn

zacht zo

Sluit de oogleden

sneeuwbrij

Onder je voeten

Mijn tijd

Het maakt niet uit hoeveel je huilt

Toch zal niemand het merken