Летай высоко - Та сторона

Летай высоко, кем бы не был тот,

Кто будет тебя любить почти так, как я.

Вот опять снег.

Ты, апрель, офигел!

Ответь, весна где?

Ты куда её дел?

Пересолен весь город, а я легко одет.

Рады такой погоде только владельцы аптек.

И я, должен быть рад этой колючей стуже,

Сегодня я оказался больше не нужен.

Мне сообщили, что моя любовь совсем не кружит,

И что со мной невыносимо, становится скучно.

Я пожимал плечами и многозначно молчал,

Хотя хотелось лицом в снег и закричать.

Хотя, я должен был развернуться и просто уйти,

Я стоял и тебя слушал, как кретин.

Летай высоко, кем бы не был тот,

Кто будет тебя любить почти так, как я.

Отправь на покой, того смысла больше нет в ком,

Кто лишился способности окрылять.

Спустя неделю ты была уже с кем-то другим:

То ли спортсмен какой-то, то ли бандит…

А я как-то справлялся с этой дырой в груди...

И ни жалел ни на минуту, что был один.

В принципе, я неплохо эти удары стерпел.

Выработал к твоим глазам стойкий иммунитет.

Жизненно важные органы не задеты,

Я в одиночестве совсем, как рыба в воде.

И вот, уже почти настроился на позитив,

И на работе стали вроде неплохо платить,

Такого независимого, как я — не найти,

И вот, ты вдруг звонишь и просишь прийти.

Я бегу к подъезду, как чокнутый спринтер,

Мчусь по лестнице такой невыносимо длинной,

Весь в поту, в дверь стучу сильно и упрямо…

Ты себе так это представляла?!

Нет, всего лишь кладу трубку и улыбаюсь,

Судя по голосу, ты заплакана, ты страдаешь.

Нет, конечно, я не рад этому, но ты знаешь,

Хорошо так весной в мае!

Летай высоко, кем бы не был тот,

Кто будет тебя любить почти так, как я.

Отправь на покой, того смысла больше нет в ком,

Кто лишился способности окрылять.

Февраль, 2016.

Vlieg hoog, wie het ook is

Wie zal bijna net als ik van je houden.

Daar komt de sneeuw weer.

Jij, April, ofigel!

Vertel me, waar is de lente?

Waar breng je haar naartoe?

De hele stad is te zout en ik ben licht gekleed.

Alleen de eigenaren van apotheken zijn blij met dit weer.

En ik zou blij zijn met deze stekelige kou,

Vandaag was ik niet meer nodig.

Er is mij verteld dat mijn liefde helemaal niet draait

En wat bij mij ondraaglijk is, dat wordt saai.

Ik haalde mijn schouders op en bleef stil,

Hoewel ik in de sneeuw wilde staan ​​en schreeuwen.

Ook al had ik me om moeten draaien en gewoon weg moeten lopen

Ik stond en luisterde naar je als een nerd.

Vlieg hoog, wie het ook is

Wie zal bijna net als ik van je houden.

Stuur om te rusten, die betekenis is niet meer in wie,

Die het vermogen om te inspireren heeft verloren.

Een week later was je al met iemand anders:

Ofwel een soort atleet, of een bandiet...

En op de een of andere manier ging ik om met dit gat in de borst ...

En hij heeft er geen moment spijt van gehad dat hij alleen was.

In principe heb ik deze klappen goed doorstaan.

Ontwikkelde een sterke immuniteit voor uw ogen.

Vitale organen worden niet aangetast,

Ik ben alleen als een vis in het water.

En nu, bijna afgestemd op het positieve,

En op het werk begonnen ze goed te betalen,

Je zult niet iemand vinden die zo onafhankelijk is als ik

En nu bel je ineens om te komen.

Ik ren naar de veranda als een gekke sprinter

Haastend de trap zo ondraaglijk lang op,

Bedekt met het zweet klop ik hard en koppig op de deur...

Is dat hoe je het je had voorgesteld?

Nee, ik hang gewoon op en glimlach

Aan je stem te zien, huil je, lijd je.

Nee, natuurlijk ben ik er niet blij mee, maar weet je

Wel zo in het voorjaar in mei!

Vlieg hoog, wie het ook is

Wie zal bijna net als ik van je houden.

Stuur om te rusten, die betekenis is niet meer in wie,

Die het vermogen om te inspireren heeft verloren.

februari 2016.