Тебя нет - Та сторона

Розы живут дольше, когда не колят руки.

Тебя нет в метро.

Я всё проверил, каждый угол.

Тысячу раз проезжал по этому кругу,

Ловил твой запах, ощущал твои губы.

Кричу: «Выйди на свет, выйди прямо сейчас!»

В полиции смеются, в больницах молчат.

Пересчитая по крупицам пески всех пустынь,

Пусть в твоём телефоне снова пойдут гудки

Тихие или хоть какие…

Имя короткое нежно кинуть в спину

И увидеть, как ты обернёшься в ответ…

Я искать не устану, я тебя не покину!

Я про тебя спрашивал у всех знакомых,

Все молчат, все, как один!

Чёртов сговор!

Родители твои давно сменили адрес.

Что я сделал такого?!

Простите!

Я каюсь!

Припев:

Я найти тебя смогу, непременно,

Наверно, села зарядка у телефона.

Мне без тебя невозможно, ты знай это!

Третье лето тебя нет дома…

Я найти тебя смогу, непременно,

Наверно, села зарядка у телефона.

Мне без тебя невозможно, ты знай это!

Третье лето тебя нет дома…

Любимый цвет — жёлтый.

Шрам на безымянном.

Если сок — то вишня, если чай — то мятный.

Панически боишься змей.

Имеешь

(едва ли кто-то заметит) на шее родимые пятна.

Скрытна, из-за чего приходится

Прочёсывать эти дворы снова,

И не нарыть снова ни одного знака,

Ни одного слова.

Слова…

Кто вам подал повод думать, что я брошу

Поиски легко и скоро?

А?

Цитируешь Полозкову.

И во весь голос мимо нот поёшь Носкова.

И через боль улыбаешься в «Скорой»,

Не признаёшь диагноз, ведь врач — шарлатан и сволочь.

И резко в полночь решаешь уйти,

Но я слишком хорошо тебя знал, чтобы не найти.

Припев:

Я найти тебя смогу, непременно,

Наверно, села зарядка у телефона.

Мне без тебя невозможно, ты знай это!

Третье лето тебя нет дома…

Я найти тебя смогу, непременно,

Наверно, села зарядка у телефона.

Мне без тебя невозможно, ты знай это!

Третье лето тебя нет дома…

Я же сказал, найду.

И вот, я тут —

Среди пустого кинозала, на заднем ряду.

В том самом бреду, прямо до дрожи.

Он давно уже закрыт, после — заброшен.

Всё же скажешь, может, чего ради

Ты пряталась всё это время?

Я чуть не спятил…

Кстати!

Молчишь… Ну, и ладно…

Ты сейчас со мною рядом, а это — главное.

Знал наверняка — где-то ты должна быть!

Не переставал искать, ворошил память.

Смотри, вот оно — то самое фото,

Обработано дурацким фильтром в свете теракота.

Тут ещё тень падает как-то странно,

Как будто за твоей спиной притаился ангел…

Этот чёртов день я помню явно,

А дальше, жизнь уже не моя — не было тебя в ней…

Припев:

Я найти тебя смогу, непременно,

Наверно, села зарядка у телефона.

Мне без тебя невозможно, ты знай это!

Третье лето тебя нет дома…

Я найти тебя смогу, непременно,

Наверно, села зарядка у телефона.

Мне без тебя невозможно, ты знай это!

Третье лето тебя нет дома…

Rozen leven langer als de handen niet worden geprikt.

Je zit niet in de metro.

Ik heb alles gecontroleerd, elke hoek.

Berijd deze cirkel duizend keer

Heb je geur opgevangen, je lippen gevoeld.

Ik roep: "Kom naar buiten in het licht, kom er nu uit!"

De politie lacht, de ziekenhuizen zwijgen.

Het zand van alle woestijnen beetje bij beetje tellen,

Laat je telefoon opnieuw piepen

Rustig of wat dan ook...

Gooi voorzichtig een korte naam achterin

En kijk hoe je je omdraait als reactie...

Ik zal het zoeken niet beu worden, ik zal je niet verlaten!

Ik vroeg al mijn vrienden over jou,

Allen zijn stil, allen als één!

Verdomde samenzwering!

Je ouders zijn lang geleden van adres veranderd.

Wat heb ik gedaan?!

Sorry!

ik heb berouw!

Refrein:

Ik kan je in elk geval vinden,

Waarschijnlijk is het opladen van de telefoon op.

Het is onmogelijk voor mij zonder jou, dat weet je!

De derde zomer ben je niet thuis...

Ik kan je in elk geval vinden,

Waarschijnlijk is het opladen van de telefoon op.

Het is onmogelijk voor mij zonder jou, dat weet je!

De derde zomer ben je niet thuis...

Favoriete kleur is geel.

Litteken op de naamlozen.

Als sap - dan kers, als thee - dan munt.

Je bent vreselijk bang voor slangen.

Heb je

(bijna niemand zal het opmerken) moedervlekken in de nek.

Geheimzinnig, daarom

Kam deze werven nog een keer

En graaf geen enkel bord meer op,

Geen enkel woord.

De woorden…

Wie gaf je een reden om te denken dat ik zou stoppen?

Makkelijk en snel zoeken?

MAAR?

Ik citeer Polozkova.

En zo hard als je kan, voorbij de noten, zing je Noskov.

En door de pijn lach je in de ambulance,

Je herkent de diagnose niet, want de dokter is een charlatan en een klootzak.

En abrupt om middernacht besluit je te vertrekken,

Maar ik kende je te goed om je niet te vinden.

Refrein:

Ik kan je in elk geval vinden,

Waarschijnlijk is het opladen van de telefoon op.

Het is onmogelijk voor mij zonder jou, dat weet je!

De derde zomer ben je niet thuis...

Ik kan je in elk geval vinden,

Waarschijnlijk is het opladen van de telefoon op.

Het is onmogelijk voor mij zonder jou, dat weet je!

De derde zomer ben je niet thuis...

Ik zei dat ik het zal vinden.

En hier ben ik -

Midden in een lege bioscoopzaal, op de achterste rij.

In het delirium, tot op het punt van beven.

Het is al lang gesloten, na - verlaten.

Toch, zeg je, misschien waarvoor?

Heb je je al die tijd verstopt?

Ik werd bijna gek...

Trouwens!

Je bent stil... Nou, oké...

Je bent nu bij mij, en dit is het belangrijkste.

Ik wist het zeker - ergens moet je zijn!

Hij stopte niet met kijken, hij wakkerde zijn geheugen aan.

Kijk, hier is het - dezelfde foto,

Verwerkt met een stom filter in het licht van terracotta.

Er valt ook een schaduw op een vreemde manier,

Het is alsof er een engel achter je rug op de loer ligt...

Ik herinner me deze verdomde dag nog goed

En dan is het leven niet langer van mij - jij zat er niet in ...

Refrein:

Ik kan je in elk geval vinden,

Waarschijnlijk is het opladen van de telefoon op.

Het is onmogelijk voor mij zonder jou, dat weet je!

De derde zomer ben je niet thuis...

Ik kan je in elk geval vinden,

Waarschijnlijk is het opladen van de telefoon op.

Het is onmogelijk voor mij zonder jou, dat weet je!

De derde zomer ben je niet thuis...