Земля (У меня есть ты) - Та сторона

Когда земля уйдет из-под ног, все ветры мира поднимутся

И задуют огни, водовороты затянут на дно.

Не будет смысла делить на мы и они,

Ведь мы одни, ведь мы одно.

Океаны высохнут, солнце остынет,

Весь этот мир пустыня, где люди становились злыми.

Потом простыми, потом простили,

Но посреди планеты шел раскол на стыке.

Когда дышать станет не чем и незачем,

Богатство станет мелочью, ученый — неучью.

Бояться не о чем, бояться, прятаться — где еще,

Ужасом веющим разнесется по планете смерч.

Дыхание затая, не глядя вперед,

Утратив все, что берег, внутри оставив пепел и дым.

Когда планета сожженная заберет мечты,

Я буду знать — у меня есть ты.

Припев:

И пусть весь мир поломан,

Над высохшим морем рассвет застыл.

Телефоны молчат о чем-то

Так обреченно, но у меня есть ты.

И пусть весь мир поломан,

Над высохшим морем рассвет застыл.

Телефоны молчат о чем-то

Так обреченно, но у меня есть ты.

Этому солнцу не вечно гореть,

Как бы ни пытались мы уберечь его свет.

Лишь для того, чтобы впредь прочно залечь на дне:

Скулить, болеть, обледенев.

Когда-нибудь земля крутиться устанет

И все высотные здания распадутся на сотни кристаллов.

Собственно, завтра просто не настанет

И нас раздавит, развеяв пепел ожиданий.

А в этом мире так много вещей, которым придаем значение,

Но непонятно зачем, под течением проблем, что кажутся важными

Совсем забываем ценность сокровенного нашего.

Даже если астероид не промажет улыбнусь, с иронией

Взгляну на небо бесстрашно, через секунду оно размажет все следы,

Но пока что у меня есть ты.

Припев:

И пусть весь мир поломан,

Над высохшим морем рассвет застыл.

Телефоны молчат о чем-то

Так обреченно, но у меня есть ты.

И пусть весь мир поломан,

Над высохшим морем рассвет застыл.

Телефоны молчат о чем-то

Так обреченно, но у меня есть ты.

И пусть весь мир поломан,

Над высохшим морем рассвет застыл.

Телефоны молчат о чем-то

Так обреченно, но у меня есть ты.

И пусть весь мир поломан,

Над высохшим морем рассвет застыл.

Телефоны молчат о чем-то

Так обреченно, но у меня есть ты.

Als de grond onder je voeten weg is, zullen alle winden van de wereld opsteken

En branden zullen uitblazen, draaikolken zullen naar de bodem slepen.

Het heeft geen zin om ons en zij te verdelen,

We zijn tenslotte één, we zijn tenslotte één.

De oceanen zullen opdrogen, de zon zal koud worden

Deze hele wereld is een woestijn waar mensen slecht worden.

Dan eenvoudig, dan vergeven,

Maar in het midden van de planeet was er een splitsing bij de kruising.

Als er niets en niets te ademen is,

Rijkdom wordt een kleinigheid, een wetenschapper - een onwetendheid.

Er is niets om bang voor te zijn, om bang voor te zijn, om je te verbergen - waar anders,

Een wervelwind zal zich met afschuw over de planeet verspreiden.

Je adem inhouden, niet vooruitkijken,

Alles verloren hebben wat aan de kust was, as en rook binnen achterlatend.

Wanneer de verbrande planeet dromen wegneemt,

Ik zal het weten - ik heb jou.

Refrein:

En laat de hele wereld gebroken worden

De dageraad bevroor over de droge zee.

Telefoons zwijgen over iets

Zo gedoemd, maar ik heb jou.

En laat de hele wereld gebroken worden

De dageraad bevroor over de droge zee.

Telefoons zwijgen over iets

Zo gedoemd, maar ik heb jou.

Deze zon zal niet eeuwig branden

Hoe hard we ook proberen het licht te redden.

Alleen om stevig op de bodem te blijven liggen:

Zeuren, pijn, ijskoud.

Op een dag zal de aarde stoppen met draaien

En alle hoogbouw zal uiteenvallen in honderden kristallen.

Eigenlijk komt morgen gewoon niet

En het zal ons verpletteren en de as van verwachtingen verdrijven.

En in deze wereld zijn er zoveel dingen waar we belang aan hechten,

Maar het is niet duidelijk waarom, onder de huidige problemen die belangrijk lijken

We vergeten volledig de waarde van ons innerlijk.

Zelfs als de asteroïde niet mist, zal ik lachen met ironie

Ik zal onbevreesd naar de lucht kijken, in een seconde zal het alle sporen uitvegen,

Maar voor nu heb ik jou.

Refrein:

En laat de hele wereld gebroken worden

De dageraad bevroor over de droge zee.

Telefoons zwijgen over iets

Zo gedoemd, maar ik heb jou.

En laat de hele wereld gebroken worden

De dageraad bevroor over de droge zee.

Telefoons zwijgen over iets

Zo gedoemd, maar ik heb jou.

En laat de hele wereld gebroken worden

De dageraad bevroor over de droge zee.

Telefoons zwijgen over iets

Zo gedoemd, maar ik heb jou.

En laat de hele wereld gebroken worden

De dageraad bevroor over de droge zee.

Telefoons zwijgen over iets

Zo gedoemd, maar ik heb jou.