Буду - Та сторона

Глаза наверх, на небо, которого нет.

Часы назад, резко, на несколько лет,

Снова перевожу, если бы ты знала,

Как не выношу я этот реверсный шум.

Давно тобой не дышу, впитал целиком,

Теперь за тобой слежу через телескоп.

Знаю, что с тобой знаком, судьбе на перекор,

С тобой я так легко вышел из берегов.

Тебя вообще не должно было быть рядом со мной.

Этот корабль все равно бы пошел на дно.

Но как назло - буду тебя помнить долго,

Пока давишь меня темным небом томно.

Потом, твой фантом придет в гости.

Сон мой вряд ли даст поспать спокойно.

Если бы так взять и махнуть рукой,

Но тебя уже не изъять - осталось помнить.

Буду назло тебя помнить...

Вечно падай ко мне небом огромным,

На плечи - буду мерцанием тихим,

Звезды путать, пусть срываются вниз, как слезы!

Мне совсем не интересно, где ты и с кем ты.

Если уходить, то резко и без сантиментов.

Молча, глаза за стекла, чтоб все померкло.

Дверь все еще открыта, но ключи уже под зеркалом.

Нажать на кнопку, дождаться лифта.

Поймать попутку и скорее навсегда свалить мне,

Из этих мест, тем самым признав поражение.

Я на тебе поставил крест, повесь его шею!

И пусть тебя он бережет, так, как я не смог.

Из меня хреновый дирижер, ведь оркестр замолк -

Ни истеричных струнных, к которым так привык;

Ни ударных в спину, ни прокуренных духовых...

И нашей музыки не стало, увы.

Только в этот раз - это конец шоу, а не антракт.

Живи, как хочешь, ведь вряд ли ты поверишь,

Что все мои песни до конца о тебе лишь....

Вот так живешь... Живешь и молишься на нее одну

А потом, в один момент все рушится.

И ты сидишь и думаешь, как бы все вернуть.

Хм...

А возвращать-то нечего... Остается помнить.

Буду назло тебя помнить...

Вечно падай ко мне небом огромным,

На плечи - буду мерцанием тихим,

Звезды путать, пусть срываются вниз, как слезы!

Буду назло тебя помнить...

Вечно падай ко мне небом огромным,

На плечи - буду мерцанием тихим,

Звезды путать, пусть срываются вниз, как слезы!

Ogen omhoog, naar een hemel die niet bestaat.

Uren geleden, scherp, gedurende meerdere jaren,

Ik vertaal opnieuw als je het wist

Hoe kan ik niet tegen dit omgekeerde geluid.

Ik adem je lange tijd niet, ik nam het volledig in me op,

Nu volg ik je door een telescoop.

Ik weet dat ik je ken, tegen het lot in,

Met jou kwam ik zo gemakkelijk van de kust.

Je mocht helemaal niet bij me in de buurt zijn.

Dit schip zou hoe dan ook zijn gezonken.

Maar het toeval wil dat ik je nog lang zal herinneren,

Terwijl je me loom verplettert met een donkere lucht.

Dan komt je fantoom op bezoek.

Het is onwaarschijnlijk dat mijn slaap me vredig laat slapen.

Als je het aanneemt en met je hand zwaait,

Maar je kunt niet worden weggenomen - het blijft om te onthouden.

Ik zal je herinneren...

Val voor altijd op mij met een enorme lucht,

Op de schouders - ik zal een stille flikkering zijn,

De sterren zijn in de war, laat ze vallen als tranen!

Het maakt me niet uit waar je bent of met wie je bent.

Als je weggaat, dan abrupt en zonder sentimentaliteit.

Stil, ogen achter het glas, zodat alles vervaagt.

De deur staat nog open, maar de sleutels liggen al onder de spiegel.

Druk op de knop, wacht op de lift.

Vang een ritje en dump me liever voor altijd,

Van deze plaatsen, daarmee de nederlaag toegevend.

Ik zet een kruis op je, hang zijn nek!

En laat hem je beschermen, zoals ik dat niet kon.

Ik ben een slechte dirigent, want het orkest viel stil -

Niet de hysterische snaren die ik zo gewend ben;

Geen percussie in de rug, geen rokerig koper...

En onze muziek is weg, helaas.

Alleen is het deze keer het einde van de show, niet de pauze.

Leef zoals je wilt, want het is onwaarschijnlijk dat je het zult geloven

Dat al mijn liedjes tot het einde alleen over jou gaan....

Dit is hoe je leeft ... Je leeft en bidt alleen voor haar

En dan ineens stort alles in.

En je zit en denkt na over hoe je alles terug kunt geven.

Hmm...

Maar er is niets om terug te keren ... Het blijft om te onthouden.

Ik zal je herinneren...

Val voor altijd op mij met een enorme lucht,

Op de schouders - ik zal een stille flikkering zijn,

De sterren zijn in de war, laat ze vallen als tranen!

Ik zal je herinneren...

Val voor altijd op mij met een enorme lucht,

Op de schouders - ik zal een stille flikkering zijn,

De sterren zijn in de war, laat ze vallen als tranen!