Бабочка - Светлана Копылова

1. Кто звал его «мудрец», кто — «прозорливец»,

Он жил в уединеньи от людей,

Но шли к нему сомненьями делиться

Иль за советом каждый Божий день.

Он ближнего в беде спешил утешить:

Подарком или словом подбодрить,

При этом называл себя он грешным

И все гостинцы мог передарить.

2. А по соседству жил монах заблудший,

Который всё завидовал ему:

Никто не приходил к его лачужке,

Не спрашивал, зачем да почему.

И вот решил над ним он посмеяться:

Поймал на поле бабочку монах,

И, усмехнувшись, он спросил у старца,

Живая или мёртвая она.

3. Расчет был прост: коль скажет, что живая, —

То он её ладонями прижмёт,

А мёртвая — так полетит, порхая,

Когда монах ладони разомкнёт.

1. Wie noemde hem "wijze man", die - "ziener",

Hij leefde in eenzaamheid van mensen,

Maar ging naar hem toe om twijfels te delen

Of voor advies elke Godsdag.

Hij haastte zich om zijn buurman in moeilijkheden te troosten:

Een geschenk of een woord om op te vrolijken,

Tegelijkertijd noemde hij zichzelf een zondaar

En alle geschenken kunnen opnieuw worden geschonken.

2. En in de buurt woonde een verdwaalde monnik,

Wie benijdde hem alles:

Niemand kwam naar zijn hut,

Ik vroeg niet waarom of waarom.

En dus besloot hij om hem uit te lachen:

Een monnik ving een vlinder in het veld,

En glimlachend vroeg hij de oude man:

Ze is levend of dood.

3. De berekening was eenvoudig: als hij zegt dat hij leeft, -

Dan zal hij haar met zijn handpalmen aandrukken,

En de dode zal zo vliegen, fladderend,

Wanneer de monnik zijn handpalmen opent.