Богатый или бедный - Светлана Копылова

Отец семьи богатой в деревню сына взял:

Пусть мальчик жизнь увидит без иллюзий.

Ему хотелось, чтобы сынишка осознал,

Насколько могут бедными быть люди.

Они пробыли сутки в семье у бедняка,

Отец его спросил по возвращеньи,

Понравилось ли сыну, и понял ли он, как

Бедны бывают люди в наше время.

— Понравилось, конечно!

— сынишка отвечал.

Отец спросил: «Чему ты научился?»

— Таких людей хороших я, папа, не встречал,

И как они богаты — удивился:

У нас одна собака, у них — четыре пса,

У нас бассейн, у них — морская бухта,

У нас есть сад, у них же — бескрайние леса,

И нас мне стало жалко почему-то…

Не потому, что светят в саду нам фонари,

А их просторы звёзды освещают…

Они готовы Бога за всё благодарить,

А нам всегда чего-то не хватает…

Теперь я знаю, папа, насколько мы бедны!

Отец, когда слова услышал эти, —

Лишился дара речи и явно приуныл,

Но так и не нашёлся, что ответить.

А мой отец, касаясь вопросов бытия,

Одной молитве учит неизменно:

Благодарю за то, что имею в жизни я,

И трижды — за всё то, что не имею!

De vader van een rijke familie nam zijn zoon mee naar het dorp:

Laat de jongen het leven zien zonder illusies.

Hij wilde dat zijn zoon zich realiseerde...

Hoe arm kunnen mensen zijn.

Ze brachten een dag door in het gezin van een arme man,

Zijn vader vroeg hem bij zijn terugkeer,

Vond de zoon het leuk en begreep hij hoe?

De mensen zijn tegenwoordig arm.

— Ik vond het natuurlijk leuk!

- antwoordde de zoon.

De vader vroeg: "Wat heb je geleerd?"

- Ik heb nog nooit zulke goede mensen ontmoet, pa,

En hoe rijk ze zijn - hij was verrast:

Wij hebben één hond, zij hebben vier honden,

Wij hebben een zwembad, zij hebben een zeebaai,

Wij hebben een tuin, zij hebben eindeloze bossen,

En om de een of andere reden had ik medelijden met ons...

Niet omdat de lantaarns voor ons in de tuin schijnen,

En hun uitgestrektheid wordt verlicht door sterren...

Ze zijn klaar om God voor alles te danken,

En we missen altijd iets...

Nu weet ik, vader, hoe arm we zijn!

Vader, toen hij deze woorden hoorde,

Verloor de kracht van spraak en duidelijk depressief,

Maar ik kon niet vinden wat ik moest antwoorden.

En mijn vader, die de kwesties van zijn aanraakt,

Hij leert altijd één gebed:

Bedankt voor wat ik heb in het leven

En drie keer - voor alles wat ik niet heb!