Морские звёзды - Светлана Копылова

Любил один философ размышлять,

Гуляя в предрассветный час у моря,

О смысле жизни, радости и горе,

О том, зачем нам жить и умирать.

Однажды ночью был большой прилив —

На пляже он хозяйничал без меры —

Но наступил отлив, и вдруг весь берег

Усыпан стал плеядой звёзд морских.

И звёзды, оказавшись без воды,

Под солнцем обречённо высыхали,

Прощаясь с жизнью, горестно вздыхали

И ждали неминуемой беды.

Философ думал: так и наша жизнь

В одно мгновенье может оборваться.

Наверное, не стоит и пытаться

Разгадывать по звёздам высший смысл.

Een filosoof hield van denken

Wandelen in het kleine uur door de zee,

Over de zin van het leven, vreugde en verdriet,

Over waarom we zouden moeten leven en sterven.

Op een nacht was er een groot tij

Op het strand organiseerde hij zonder mate -

Maar het tij kwam, en plotseling de hele kust

Bestrooid werd een sterrenstelsel van zeesterren.

En de sterren, zonder water,

Onder de zon verdoemd opgedroogd,

Afscheid nemen van het leven, zuchtte verdrietig

En ze wachtten op de onvermijdelijke ramp.

De filosoof dacht: zo is ons leven

Het kan in een oogwenk breken.

Waarschijnlijk niet het proberen waard

Los de hoogste betekenis op bij de sterren.