The Johnny Cash Trail - Sun Kil Moon, Mark Kozelek

I wake up in the morning next to you

Muted sunshine pouring through

And from my bedroom we see so many trees reaching for the sky

Italian redwoods and pines and sequoias and oaks so green

And like a magnet I’m drawn to you

And like an anchor cast into the ocean from a ship, I fall into you

I hear my garden calling me

The begonias, the English lavenders, the violas, and the lilies,

and the California poppies

And the morning glories

And my herb garden full of parsley, various mints, and rosemary

Hey, let’s go take a walk along The Johnny Cash Trail

Splash around in the American River, walk across the bridges, and through the

central California hills

And walk by Folsom Prison

I heard Suge Knight did some time in there

It made me hurt, when in the documentary, he said, «How could it be me?

'Pac was worth more alive than dead.»

And now I’m laying on my couch on my wrap-around porch

A distraught friend’s coming over, her and her husband are talking divorce

I’ve made the guest room nice for her, fresh pillow cases and clean sheets

And I put a blue vase in the window full of morning glories

And I’m re-reading Nine Stories as we wait for her, I haven’t read it since my

early 20s

Oh that’s right, Seymour Glass, Seymour Glass lost his mind, and on this planet

he wasn’t meant to last

And in the story Uncle Wiggily in Connecticut, I’d forgotten about how Eloise

cried to Mary Jane in the end

When she remembered the girl from school making fun of her brown-and-yellow

dress

And while rereading For Esmé— With Love and Squalor, I thought I’m a little bit

like Henry Miller, and a little bit like J.D. Sallinger

I’m like Sallinger in that I like my solitude and my privacy, and I’m like

Miller in that I can also be gregarious and fairly good socially

And like both of them I’m funny and to the point, like both of 'em I can pull

at your heartstrings

But overall, I’m more like Miller in that I write autobiographically

Direct and reckless Sallinger goes for the heart, Miller goes for the solar

plexus

And I close the book when my friend pulls up the driveway

She’s in tears and I show her to her room, she tells me that she’ll be hiding

away

And Caroline goes to the bedroom, and we kiss goodnight

And I tell her and my friend downstairs that I’ll be nearby

On the patio, next to a pack of cigarettes, looking up to the stars in the sky

The breeze is mild, the euphoric scents of my Island Pines

Watering Spanish faces full of succulents and weeds and cacti

And a part of me is living, but a part of me feels like it has died

All I know is that the atmosphere tonight is all mine

Down the stairs is one of my best friends and upstairs is the love of my life

Amd I’m out here under the porchlight looking out for both of them

Like Atticus Finch on the courthouse steps protecting Tom Robinson

The world is at once so painful and uncertain and yet so blind

All I know for sure is that the atmosphere tonight is all mine

And I’m rereading another story, Pretty Mouth and Green My Eyes

Ik word 's ochtends naast jou wakker

Gedempte zonneschijn die doorstroomt

En vanuit mijn slaapkamer zien we zoveel bomen die naar de hemel reiken

Italiaanse sequoia's en dennen en sequoia's en eiken zo groen

En als een magneet voel ik me tot je aangetrokken

En als een anker dat vanaf een schip in de oceaan wordt geworpen, val ik in jou

Ik hoor mijn tuin me roepen

De begonia's, de Engelse lavendel, de altviolen en de lelies,

en de Californische klaprozen

En de ochtendglorie

En mijn kruidentuin vol peterselie, verschillende pepermuntjes en rozemarijn

Hé, laten we een wandeling maken langs The Johnny Cash Trail

Spetter rond in de American River, loop over de bruggen en door de

heuvels in centraal Californië

En loop langs de Folsom-gevangenis

Ik hoorde dat Suge Knight daar enige tijd deed?

Het deed me pijn toen hij in de documentaire zei: «Hoe kan ik het zijn?

'Pac was levend meer waard dan dood.'

En nu lig ik op mijn bank op mijn omhullende veranda

Een radeloze vriendin komt langs, zij en haar man hebben het over echtscheiding

Ik heb de logeerkamer mooi voor haar gemaakt, frisse kussenslopen en schone lakens

En ik zette een blauwe vaas voor het raam vol ochtendglorie

En ik herlees Negen Verhalen terwijl we op haar wachten, ik heb het niet meer gelezen sinds mijn

begin jaren '20

Oh dat klopt, Seymour Glass, Seymour Glass verloor zijn verstand en op deze planeet

hij was niet bedoeld om lang mee te gaan

En in het verhaal Uncle Wiggily in Connecticut was ik vergeten hoe Eloise

huilde op het einde tegen Mary Jane

Toen ze zich herinnerde dat het meisje van school de spot dreef met haar bruin-gele

jurk

En terwijl ik For Esmé— With Love and Squalor aan het herlezen was, dacht ik dat ik een beetje

zoals Henry Miller, en een beetje zoals J.D. Sallinger

Ik ben zoals Sallinger in die zin dat ik hou van mijn eenzaamheid en mijn privacy, en ik ben als

Miller in dat ik ook gezellig en sociaal redelijk goed kan zijn

En net als ze allebei, ben ik grappig en to the point, zoals ik ze allebei kan trekken

naar je hart

Maar over het algemeen lijk ik meer op Miller omdat ik autobiografisch schrijf

Directe en roekeloze Sallinger gaat voor het hart, Miller gaat voor de zonne-energie

plexus

En ik sluit het boek wanneer mijn vriend de oprit oprijdt

Ze is in tranen en ik laat haar naar haar kamer zien, ze vertelt me ​​dat ze zich zal verstoppen

weg

En Caroline gaat naar de slaapkamer, en we wensen je welterusten

En ik vertel haar en mijn vriend beneden dat ik in de buurt ben

Op het terras, naast een pakje sigaretten, omhoog kijkend naar de sterren aan de hemel

De wind is zacht, de euforische geuren van mijn Island Pines

Drenkende Spaanse gezichten vol vetplanten en onkruid en cactussen

En een deel van mij leeft, maar een deel van mij voelt alsof het is gestorven

Ik weet alleen dat de sfeer vanavond helemaal van mij is

Beneden is een van mijn beste vrienden en boven is de liefde van mijn leven

Amd ik ben hier onder het licht van de veranda en kijk naar hen beiden uit

Zoals Atticus Finch op de trappen van het gerechtsgebouw om Tom Robinson te beschermen

De wereld is tegelijk zo pijnlijk en onzeker en toch zo blind

Het enige dat ik zeker weet, is dat de sfeer vanavond helemaal van mij is

En ik herlees een ander verhaal, Pretty Mouth en Green My Eyes