Vorahnung - Stillste Stund

Etwas ist nicht wie sonst

Ich versuche mich darauf zu konzentrieren

Was es sein könnte, doch es will mir nicht gelingen

Wie erstarrt stehe ich auf der Waldlichtung

Und spüre eine seltsame Anspannung in mir…

Kein Laut, kein unnützer Gedanke streifen durch die Nacht

Und dennoch: Der Wald schläft nicht

Er lebt, er atmet und er denkt

Es ist anders als die Wahrnehmungen, die von Geräuschen

Gerüchen, Bildern oder Berührungen herrühren

Es ist eine Empfindung, die mir ein übergeordnetes

Weniger greifbares Sinnesorgan übermittelt

Meine Umwelt breitet sich in ihren zeitlichen

Und räumlichen Dimensionen wie eine feinstoffliche Matrix

Wie ein Netz um mich herum aus

Und ich bin das Zentrum dieses Netzes

Jede noch so feine Erschütterung darin wahrnehmend:

Der Wald lebt!

Etwas reißt mich in der Zeit zurück

Ich blicke auf den Moment meiner ersten bewussten Wahrnehmungen

Iets is niet hetzelfde

Daar probeer ik me op te focussen

Wat het zou kunnen zijn, maar ik wil niet slagen

Ik sta bevroren in de open plek van het bos

En voel een vreemde spanning in mij...

Geen geluid, geen nutteloze gedachte dwaalt door de nacht

En toch: het bos slaapt niet

Hij leeft, hij ademt en hij denkt

Het is anders dan de waarnemingen gemaakt door geluiden

geuren, beelden of aanraking

Het is een sensatie die me overheerst

Minder tastbaar zintuig overgebracht

Mijn omgeving verspreidt zich in zijn tijdelijke

En ruimtelijke dimensies als een subtiele matrix

als een net om me heen

En ik ben het middelpunt van dit web

Elke trilling erin waarnemen, hoe subtiel ook:

Het bos leeft!

Iets trekt me terug in de tijd

Ik kijk naar het moment van mijn eerste bewuste waarnemingen