Tellereisen - Stillste Stund

Ich blute, aber es hindert mich nicht daran

Meinen Körper mit kräftigen Stößen

Weiter durch das Geäst zu treiben

Ihre Stimmen scheinen langsam

Im Dunkel zurückzufallen…

(Er entkommt!)

Bin ich auch außer Atem, so scheine

Ich jetzt mein Tempo gefunden zu haben

Weiter!

Immer weiter!

Doch mein Raumsinn warnt mich…

Etwas stimmt nicht!

(Nicht den Weg!)

Ah!

Ein heftiger Schmerz schießt

In meinen linken Vorderlauf.

Ich stürze

Der Schmerz führt meine Sinne zu den scharfen Kanten

Der gesplitterten Knochen in meinem Bein

Ich hänge zwischen zwei mächtigen Metallkrallen

Die mein Bein unnachgiebig umschließen, fest!

Panik!

Wie von Sinnen versuche ich mich durch

Hastiges Zerren aus der Falle zu befreien

— vergebens.

Vergebens!

Ich bin hilflos.

Hilflos wie einst

In den ersten Stunden meines Erwachens

Aus einem traumlosen Schlaf…

Aber ich war nicht allein

(Treib hinfort!!!)

Ich erinnere mich…

Ik bloed, maar het houdt me niet tegen

Mijn lichaam met krachtige stoten

Om verder door de takken te rijden

Hun stemmen lijken traag

Achterblijven in het donker...

(Hij ontsnapt!)

Als ik ook buiten adem ben, lijkt het wel

Ik heb nu mijn tempo gevonden

Doorgaan!

Ga door!

Maar mijn gevoel voor ruimte waarschuwt me...

Er klopt iets niet!

(Niet de manier!)

Ah!

Een scherpe pijn schiet

In mijn linker voorbeen.

ik val

De pijn leidt mijn zintuigen naar de scherpe randen

De gebroken botten in mijn been

Ik hang tussen twee machtige metalen klauwen

Omringend mijn been onverzettelijk, stevig!

Paniek!

Alsof ik gek ben, probeer ik me er een weg door te banen

Haastige sleepboot om uit de val te komen

- tevergeefs.

Tevergeefs!

Ik ben hulpeloos.

Hulpeloos als altijd

In de eerste uren van mijn ontwaken

Vanuit een droomloze slaap...

Maar ik was niet alleen

(Wegdrijven!!!)

Ik herinner…