Spottgesang Einer Elfe - Stillste Stund

«Kleine lästige Biester», dachte ich

Umschwirrten mich, um ihre eitrigen Stacheln

In meinem Fleisch zu versenken und einen Teil

Meiner Lebenskraft zu der ihren zu machen

Blut, Fleisch — war ich Fleisch und Blut?

Etwas schoss mir durch den Kopf:

Als meine Augen einmal grell geblendet wurden

War es wirklich ein Blitz?

Und war das Grollen in meinen Ohren

Wirklich der dem Blitz folgende Donner?

Oder war ich nur meine eigene Einbildung

Erschaffen durch mein eigenes Bedürfnis —

Oder gar durch das eines anderen?

Was war ich?

Und was war zuerst?

Der Gedanke an mich oder mein Selbst?

Und wenn nicht mein Selbst, wer hatte

Dann jenen Gedanken wie ein Feuer entfacht?

Ich denke, also bin ich… vielleicht nur erdacht?

Ich konnte es dennoch genießen

Dem Donner zu lauschen und den Regen

Auf meinem Fell zu spüren

Ich konnte das immer genießen

Doch es waren keine Mücken an jenem Tag

Nie werde ich diese feinen

Zerbrechlichen Gestalten vergessen

Die mich neugierig anstarrten

Dabei miteinander tuschelten

(Kann er uns sehen?

Er hat das Auge dafür

Aber er hat nie geträumt!

Er muss schlafen.

Er muss träumen

Schlafe!

Träume!

Erkenne, was uns bindet, in deinen Träumen!

Oder glaubst du etwa, dass dies schon alles war?)

"Trouble beesten," dacht ik

Draaide om me heen, rond hun met pus gevulde stekels

Om in mijn vlees en een deel te zinken

Om mijn leven het hare te laten forceren

Bloed, vlees - was ik vlees en bloed?

Er schoot me iets te binnen:

Toen mijn ogen eens verblind waren

Was het echt bliksem?

En was het gerommel in mijn oren

Echt de donder die op de bliksem volgt?

Of was ik gewoon mijn eigen verbeelding

Gemaakt door mijn eigen behoefte -

Of zelfs via die van iemand anders?

wat was ik

En wat was er eerst?

De gedachte aan mij of aan mezelf?

En zo niet ikzelf, wie had?

En dan die gedachte als een vuurtje aansteken?

Ik denk, dus ik ben... misschien gewoon verzonnen?

Ik heb er nog van kunnen genieten

Luisteren naar de donder en de regen

Op mijn vacht voelen

Daar kan ik altijd van genieten

Maar er waren die dag geen muggen

Ik zal nooit zo goed zijn

Vergeet breekbare vormen

Nieuwsgierig naar me staren

Terwijl je tegen elkaar fluistert

(Kan hij ons zien?

Hij heeft er oog voor

Maar hij heeft nooit gedroomd!

Hij moet slapen.

Hij moet dromen

Slaap!

Dromen!

Herken wat ons bindt in je dromen!

Of denk je dat dat alles is?)