Geist-Dämmerung - Stillste Stund

Du bist meine Schöpfung, meine Kreatur

Durch meinen Geist erdacht

Durch meine Hand geformt:

Dein Fleisch, dein Blut, dein Trieb zu überleben

Meine Nahrung ist das Erdachte

Mein Bedürfnis schuf jede einzelne Faser deiner Existenz

Dein Wesen, dein Bewusstsein

Doch was zunächst als ein paradoxes Gedankenspiel begann

Nahm schon bald eine eigenständige Entwicklung

Ganz so, als wärst du nicht länger nur

In einem Winkel meiner Phantasie existent

Und als wäre dies nicht schon genug

Fingst du an, dir darüber klar zu werden

Dass du imaginär sein könntest

So waren wir es und werden es wohl immer sein:

Zwei in Einem

Jij bent mijn creatie, mijn schepsel

Bedacht door mijn geest

Gevormd door mijn hand:

Jouw vlees, jouw bloed, jouw drive om te overleven

Mijn eten is denkbeeldig

Mijn behoefte heeft elke vezel van je bestaan ​​gecreëerd

Jouw wezen, jouw bewustzijn

Maar wat aanvankelijk begon als een paradoxaal denkspel

Al snel zelfstandige ontwikkeling

Het is alsof je niet langer gewoon bent

Bestaande in een hoekje van mijn verbeelding

En alsof dat nog niet genoeg was

Begin je dit door te krijgen?

Dat je denkbeeldig zou kunnen zijn

Zo waren we en zullen we waarschijnlijk altijd zijn:

Twee in een