Fraß Oder Fresser - Stillste Stund

Mein Fell stellte sich auf, als ich das erste Mal

Aus dem Dunkel der Nacht hervortrat

Es war wie die Erlösung von einer langen Zeit

In einer tauben Haut

Umrissen von Gerüchen, Geräuschen

Undunzähligen weiteren Wahrnehmungen

Gewann die Nacht um mich herum

Schnell an Bedeutung

Meine Haut prickelte vor Wonne

Unter dem dichten, schwarzen Fell

Mir war danach zumute einen langen

Durchdringenden Schrei zu entfesseln

Der Welt zu bekunden, dass ich nun war

Um die mir eigenen Kräfte und Fähigkeiten

An ihr zu erproben

Schon bald hing ein Geruch in der Luft

Wie ein tödliches Gas

Das mir die Sinne vernebelte

Und meine Fähigkeit zum Urteilen

Erheblich einschränkte

(Komm!)

Ich spannte meinen Gehörsinn bis zum Äußersten

Während ich meinen Raumsinn durch den Wald schickte

(Worauf wartest du?)

Einem Gefühl, das ich nicht in Frage stellte, folgend

Drang ich tiefer in den Wald vor — immer tiefer…

Dann halt!

Auf einer Lichtung stand ein Geschöpf

Es schien etwas zu ahnen.

Die großen dunklen Augen

Streiften ängstlich über die Büsche

Seine erregenden Ausdünstungen

Schienen den ganzen Wald zu erfüllen

Und wollten mir schier die Sinne rauben

Mich gelüstete nach der atmenden

Fleischigen Gestalt, die angestrengt horchte

Ich pirschte mich weiter an sie heran

Immer näher…

Sauber packte ich das Geschöpf

Riss es aus dem Mittelpunkt seines Netzes

Aus Schwingungen, die mein Raumsinn wahrnahm

Und schlug meine Krallen tief in das feste Fleisch

Eines erstaunlich lebendigen Körpers

Ein rascher Biss hinter den Kopf

Und die Ruhe kehrte in den von

Schrillen Schreien aufgewühlten Wald zurück

In heißen Stößen schoss das Blut aus dem Körper

Und trug bald den letzten Atemzug mit sich fort

Die Augen vertrübten sich

Die Natur ist gnädig und das Entsetzen

Hat eine unbeschreibliche Schönheit!

(Alles Leben ist Raub. Fraß oder Fresser wirst du sein!)

Mijn vacht stond op toen ik hem voor het eerst kreeg

Opgestaan ​​uit de duisternis van de nacht

Het was als redding van een lange tijd

In een gevoelloze huid

Omlijnd door geuren, geluiden

Talloze andere percepties

Won de nacht om mij heen

Snel van belang

Mijn huid tintelde van genot

Onder de dikke zwarte vacht

Ik voelde me een lange daarna

Ontketen een doordringende schreeuw

Om aan de wereld aan te kondigen dat ik nu was

Over mijn eigen krachten en capaciteiten

Om haar te proberen

Al snel hing er een geur in de lucht

Als een dodelijk gas

Dat vertroebelde mijn zintuigen

En mijn vermogen om te oordelen

Aanzienlijk beperkt

(Komen!)

Ik heb mijn gehoor tot het uiterste uitgerekt

Terwijl ik mijn ruimtezintuig door het bos stuurde

(Waar wacht je op?)

Een gevoel volgen waar ik niet aan twijfelde

Ik drong dieper het bos in - steeds dieper...

Stop dan!

Een wezen stond op een open plek

Het leek iets te vermoeden.

De grote donkere ogen

Angstig over de struiken gewandeld

Zijn opwindende uitademingen

Leek het hele bos te vullen

En wilde me bijna van mijn zintuigen beroven

Ik verlangde naar de ademhaling

Vlezig figuur luistert aandachtig

Ik bleef haar stalken

Dichterbij komen…

Ik pakte het wezen netjes vast

Het uit het midden van zijn web geript

Van trillingen die mijn gevoel van ruimte heeft waargenomen

En verzonk mijn klauwen diep in het stevige vlees

Een verbazingwekkend levend lichaam

Een snelle hap achter het hoofd

En de rust keerde terug naar de van

Hoge schreeuw ruches bos terug

Het bloed schoot met hete wind uit het lichaam

En al snel droeg hij de laatste adem met hem mee

De ogen vertroebeld

De natuur is barmhartig en afschuwelijk

Heeft een onbeschrijfelijke schoonheid!

(Al het leven is diefstal. Je wordt rups of eter!)