Endwerk - Stillste Stund

Was ist geschehen?

Ich kann mich nur bruchst???

ckhaft erinnern.

Ich stand klitschenass an einem See, denn es go???

wie verr???

ckt.

Ich streckte meine Hand dem Himmel entgegen und hielt irgendetwas Faustgro???

es und sehr Klebriges darin.

Rote Rinnsale liefen an meinem Arm herab.

Ich wei?

??, ich muss eine ganze Zeit schon so dagestanden haben.

Eine Ewigkeit.

Was war geschehen?

Da war noch etwas zuvor.

Ich sa???

am See und alles war voller Blut.

Weit entfernt ein Gewitter.

Ich beobachtete eine Bl???

te, die an der Oberfl???¤che trieb, und tr???

¤umte so vor mich hin.

Regen setzte ein und fiel bald in Str???¶men.

Ein kr???

¤ftiger Wind blies durch die Halme am See.

Ich stellte mich auf.

Meine Kleidung bereits nach kurzer Zeit von den dicken Tropfen vollkommen

durchn???¤sst, streckte ich meine Hand, die irgend etwas von dir fest

umklammerte, dem g???¶ttlichen Donner entgegen.

Die Abst???¤nde zwischen Blitz und Donner wurden immer k???

rzer und eine

unbeschreibliche Sehnsucht???

berkam mich.

Und dieses blutverschmierte Ding in

meiner Hand sah aus wie ein Herz, und es schien anzufangen zu pumpen und zu

pochen.

Doch das konnte nur eine T???¤uschung gewesen sein.

Ich erinnere mich.

Da war noch mehr.

Vorher brannten Kerzen.

Sie waren fast herabgebrannt.

Ich glaube,

sie brannten zu deinem Gedenken.

Das blutverschmierte Kleid v???

¶llig zerrissen, lagst du neben mir.

Dein K???¶rper war nach der ganzen Zeit,

die bereits vergangen sein musste, schon ganz blass.

Dein neues Kleid w???

rde ein Kleid aus schweren, nassen Bl???¤ttern und Schlick sein,

dachte ich mir noch.

Behutsam lie???

ich deinen K???¶rper in das Wasser gleiten.

Er entfernte sich

vom Ufer, versank schlie???

lich nach einer kurzen Weile, hinab zu all den

anderen Geheimnissen des stillen Sees.

Versunken auch ich, lange Zeit in

Gedanken.

Ich nahm etwas in die Hand.

Es war alles, was mir von dir geblieben

war.

Nur eine Bl???

te aus deinem Haar trieb noch auf dem Wasser,

als die Flamme der letzten Kerze erlosch.

Ja, ich kann mich wieder erinnern.

Davor sa???

en wir an dem See,

die Kerzen brannten.

Ein Glas mit einem Rest Wein war dir aus der Hand

geglitten.

Es war nicht blo???

Wein darin.

Langsam lie???

ich dich in das

Gras sinken.

Ich steckte dir noch eine Bl???

te in das Haar.

Ich setzte ein

Messer an.

Ich stie???

es dir durch die Rippen.

Ich ???¶ffnete deinen

regungslosen Brustkorb, bahnte mir mit der groben Klinge den Weg zu deinem

Herzen.

Einige Regentropfen fielen und benetzten die offene, noch warme Wunde.

Ich schnitt mir dein Herz heraus.

Ich trennte es von den umliegenden Blutgef???

¤???en ab, entnahm es vorsichtig seiner H???

lle.

Ich nahm mir dein Herz, geh?

?¶rte es doch immer schon mir.

Dein Blut bedeckte meine H???¤nde und das Gras um uns herum.

Rotes Gras!

Dein Brustkorb weit offen lagst du neben mir.

Dein Blick starr,

doch irgendwie zufrieden.

Ich schloss deine Augen.

Oft schon tat ich dir weh,

Zu oft schon, und so fragte ich dich am See,

Ob du mir helfen willst, bei meinem letzten Werk.

Wat er is gebeurd?

Ik kan alleen breken???

onthouden.

Ik stond kletsnat bij een meer, want gaat het???

hoe gek???

ckt.

Ik strekte mijn hand uit naar de hemel en hield iets vuistgroot vast???

het en heel plakkerig spul erin.

Rode beekjes stroomden langs mijn arm.

Ik weet?

??, moet ik daar een hele tijd hebben gestaan.

Een eeuwigheid.

Wat er is gebeurd?

Daar was iets voor.

Is een???

bij het meer en alles zat onder het bloed.

Ver weg onweer.

Ik keek naar een Bl???

te drijvend op het oppervlak en tr???

neuriede voor me.

De regen begon en viel al snel in stromen.

Een kr???

sterke wind blies door de stengels bij het meer.

Ik stond op.

Mijn kleren waren na korte tijd al helemaal bedekt door de grote druppels

doorweekt, strekte ik mijn hand uit, met iets van jou vast

geklemd, in de richting van de goddelijke donder.

De intervallen tussen bliksem en donder waren altijd kort.

rzer en een

onbeschrijfelijk verlangen???

kwam over mij heen.

En dat verdomde ding van binnen

mijn hand leek op een hart en het leek te beginnen te pompen en te sluiten

kloppen.

Maar dat kan slechts een illusie zijn geweest.

Ik herinner.

Er was meer.

Vroeger brandden kaarsen.

Ze waren bijna afgebrand.

I denk,

ze staan ​​in je geheugen gegrift.

De bebloede jurk v???

Verscheurd lag je naast me.

Je lichaam was na al die tijd

die al gepasseerd moet zijn, al behoorlijk bleek.

Je nieuwe jurk w???

zou een jurk zijn van zware natte bladeren en modder

dacht ik nog.

Voorzichtig liegen???

Ik laat je lichaam in het water glijden.

Hij ging weg

van de kust, zonk dichtbij???

lich na een korte tijd, tot ze allemaal

andere mysteries van het stille meer.

Ik ben er ook lang in weggezonken

doorgangen.

Ik pakte iets op.

Het was alles wat ik nog van je had

was.

Gewoon een blaadje???

te van je haar dreef nog op het water,

toen de vlam van de laatste kaars uitging.

Ja, ik kan het me weer herinneren.

daarvoor???

en wij bij het meer,

de kaarsen brandden.

Een glas met een restje wijn was uit je hand

uitgegleden.

Het was niet gewoon???

wijn erin.

Langzaam liegen???

daar heb ik je in gezet

gras gootsteen.

Ik stak je nog een Bl???

te in het haar.

Ik begon

mes aan.

Ik schopte???

het door je ribben.

ik heb de jouwe geopend

onbeweeglijke borst, op weg naar de jouwe met het grove mes

harten.

Een paar regendruppels vielen en bevochtigden de open, nog warme wond.

Ik snij je hart eruit

Ik scheidde het van de omringende bloedvaten???

¤???nl, haalde het voorzichtig uit zijn H???

ll.

Ik heb je hart gestolen, ga je?

Ik heb het altijd gehoord.

Je bloed bedekte mijn handen en het gras om ons heen.

Rood gras!

Met je borst wijd open lag je naast me.

jouw blik,

maar ergens tevreden.

ik heb je ogen gesloten

Ik heb je vaak pijn gedaan

Al te vaak, en dus vroeg ik je bij het meer,

Wil je me helpen met mijn laatste werk.