Auflösung Und Erlösung - Stillste Stund

Ich spürte nichts mehr.

Mein Geist war frei

Frei von seiner materiellen Last, von Zeit, Raum

Ich glaube, dass sich meine Seele nicht lange

Gewunden hatte, um jenen Körper zu verlassen

Alles schien auseinander zu brechen, als lebte es

Nur noch in den Gedanken eines schwindenden Geistes

Vielleicht deines aus meiner Existenz

Schwindenden Geistes.

Es war wunderschön!

(Du stirbst) Ja

(Es ist nicht das erste Mal)

(Doch du bist nicht allein. Wir sind bei dir)

Ich weiß.

Ihr ward es von Anfang an

(Seit dem ersten Moment deiner Existenz)

Ihr ward das Funkeln!

So viele Bilder zogen an mir vorüber

Bilder, Erinnerungen, Gefühle.

Es waren so viele Bilder

Das allererste Bild?

War ein blutverschmierter Körper

Den ich unter mir auf dem Waldboden liegen sehen konnte…

Ik voelde niets meer.

Mijn geest was vrij

Vrij van zijn materiële last, van tijd, ruimte

Ik geloof dat mijn ziel niet lang zal duren

om dat lichaam te verlaten

Alles leek uit elkaar te vallen alsof het leefde

Alleen in de gedachten van een vervagende geest

Misschien de jouwe uit mijn bestaan

verdwijnende geest.

Het was geweldig!

(Je sterft) Ja

(Het is niet de eerste keer)

(Maar je bent niet alleen. Wij zijn bij je)

Ik weet.

Jij was het vanaf het begin

(Sinds het eerste moment van je bestaan)

Jij was de schittering!

Zoveel foto's gingen aan me voorbij

Foto's, herinneringen, gevoelens.

Er waren zoveel foto's

De allereerste foto?

Was een met bloed besmeurd lichaam

Die ik op de bosbodem onder me kon zien liggen...