Города любви - Стас Пьеха

Одиноко кружась над землей.

Все никак не решаюсь приземлиться.

Снова я отправляюсь за тобой,

Мне сегодня не спится.

И, похоже, что это навсегда.

И, похоже, что мне не измениться.

Оставляя в дали города, —

Я, как вольная птица…

Согреет небо, укажет мне путь…

Припев:

В городах любви растрепанные волосы,

Наивные слова твои и неприличны помыслы.

Забывая все, нас в океан любви несет,

Оторваны от берегов.

Мы выше этих облаков.

И в Париже, и в Лондоне — дождь,

А в Сибири холодная вьюга.

Ты сегодня опять не придешь, —

Мы вдали друг от друга.

Разделяют любовь города,

И как будто не ждут нашей встречи.

Только я не сдаюсь никогда,

Даже если навечно…

Однажды все же увижу тебя…

Припев:

В городах любви растрепанные волосы,

Наивные слова твои и неприличны помыслы.

Забывая все, нас в океан любви несет,

Оторваны от берегов.

Мы выше этих облаков.

В городах любви растрепанные волосы,

Наивные слова твои и неприличны помыслы.

Забывая все, нас в океан любви несет,

Оторваны от берегов.

Мы выше этих облаков.

Eenzaam cirkelend boven de grond.

Ik durf nog steeds niet te landen.

Nogmaals ik ga voor jou

Ik kan niet slapen vandaag.

En het lijkt alsof het voor altijd is.

En het lijkt erop dat ik niet zal veranderen.

Steden in de verte verlaten, -

Ik ben als een vrije vogel...

Verwarm de lucht, wijs me de weg...

Refrein:

In de steden van liefde, verward haar,

Je naïeve woorden en onfatsoenlijke gedachten.

Alles vergetend, voert het ons naar de oceaan van liefde,

Afgesneden van de kusten.

We zijn boven deze wolken.

Het regent in Parijs en Londen,

En in Siberië is er een koude sneeuwstorm.

Je komt vandaag niet meer, -

We zijn ver van elkaar vandaan.

Deel de liefde van de stad

En alsof ze niet wachten op onze ontmoeting.

Alleen ik geef nooit op

Zelfs als voor altijd...

Op een dag zal ik je zien...

Refrein:

In de steden van liefde, verward haar,

Je naïeve woorden en onfatsoenlijke gedachten.

Alles vergetend, voert het ons naar de oceaan van liefde,

Afgesneden van de kusten.

We zijn boven deze wolken.

In de steden van liefde, verward haar,

Je naïeve woorden en onfatsoenlijke gedachten.

Alles vergetend, voert het ons naar de oceaan van liefde,

Afgesneden van de kusten.

We zijn boven deze wolken.