Город детства - Стас Пьеха

Где-то есть город тихий, как сон

Пылью текучей по грудь занесен

В медленной речке вода как стекло

Где-то есть город в котором тепло

Наше далёкое детство там прошло

Ночью из дома я поспешу

В кассе вокзала билет попрошу

Может впервые за тысячу лет

Дайте до детства плацкартный билет

Тихо кассирша ответит: «Билетов нет»

Билетов нет

Ну что, дружище, как ей возразить

Дорогу в детство где ещё спросить,

А может просто только иногда

Лишь в памяти своей приходим мы туда

В городе этом сказки живут

Шалые ветры с собою зовут

Там нас порою сводили с ума

Сосны до неба, до солнца дома

Там по сугробам неслышно шла зима

Дальняя песня в нашей судьбе

Ласковый город- спасибо тебе

Мы не приедем, напрасно не жди

Есть на планете другие пути

Мы повзрослели, поверь нам, и прости.

Ergens is een stad zo stil als een droom

Beladen met stromend stof tot aan de borst

In een langzame rivier is het water als glas

Ergens is een stad waar het warm is

Onze verre jeugd ging daar voorbij

'S Nachts zal ik me haasten van huis

Bij de kassa van het station zal ik om een ​​kaartje vragen

Misschien voor het eerst in duizend jaar

Geef me een gereserveerde zitplaats voor de kindertijd

Rustig zal de kassier antwoorden: "Er zijn geen kaartjes"

Geen kaartjes

Nou, mijn vriend, hoe maak je bezwaar tegen haar?

De weg naar de kindertijd, waar anders te vragen,

Of misschien gewoon soms

Alleen in onze herinnering komen we daar

In deze stad leven sprookjes

Gekke winden roepen met hen mee

Daar werden we wel eens gek van gemaakt

Dennen naar de lucht, naar de zon thuis

Daar, door de sneeuwbanken heen, was de winter onhoorbaar

Verre lied in ons lot

Aanhankelijke stad - bedankt

We komen niet, wacht niet tevergeefs

Er zijn andere manieren op de planeet

We zijn volwassen geworden, geloof ons en vergeven.