Гордость - Стас Пьеха

Снег срывался с небосклона

Легкий как перо

Он падал на перрон

И на первый путь

До последнего вагона

За тобой бежал

Я не провожал

Я хотел вернуть

Я говорил что это гордость

Поймешь, но не сразу

Ты будешь вспоминать

Мой голос и каждую фразу

И этот снег и этот вечер

И суету вокзала

Ты это будешь помнить вечно

Как ты отказала

Запивая черным кофе

Пачку сигарет

Я встречал рассвет

В четырех стенах

В доме где жила любовь

Осталась только тень

Мятая постель

И Луна, Луна

Я говорил что это гордость

Поймешь, но не сразу

Я буду вспоминать

Твой голос и каждую фразу

И этот снег и этот вечер

И суету вокзала

Я это буду помнить вечно

Как ты отказала

Я говорил что это гордость

Поймешь, но не сразу

Ты будешь вспоминать

Мой голос и каждую фразу

И этот снег и этот вечер

И суету вокзала

Ты это будешь помнить вечно

Как ты отказала

Er viel sneeuw uit de lucht

Licht als een veer

Hij viel op het platform

En op het eerste pad

Tot de laatste wagen

ik rende achter je aan

ik zag er niet uit

Ik wilde terugkeren

Ik zei dat het trots is

Je zult het begrijpen, maar niet meteen

Je zult het onthouden

Mijn stem en elke zin

En deze sneeuw en deze avond

En de drukte van het station

Dit zul je voor altijd onthouden

Hoe heb je geweigerd?

Zwarte koffie drinken

Pakje sigaretten

Ik ontmoette de dageraad

Binnen vier muren

In het huis waar de liefde leefde

Er blijft alleen een schaduw over

gerimpeld bed

En de maan, de maan

Ik zei dat het trots is

Je zult het begrijpen, maar niet meteen

dat zal ik onthouden

Jouw stem en elke zin

En deze sneeuw en deze avond

En de drukte van het station

Ik zal dit voor altijd onthouden

Hoe heb je geweigerd?

Ik zei dat het trots is

Je zult het begrijpen, maar niet meteen

Je zult het onthouden

Mijn stem en elke zin

En deze sneeuw en deze avond

En de drukte van het station

Dit zul je voor altijd onthouden

Hoe heb je geweigerd?