Towers of Silence - Soulfallen

Why does this morning feel different from all the others

The hand that once gave life has begun to smother

From within my lungs the air has been released

And I cannot feel the chill in the morning breeze

Yet I am at ease…

For me, there is no warmth left, even in the sun

Safe from the earth, this crest will be undone

Naked and alone, upon an altar made of stone

I fear has become final throne

Upon the third circle on the first day

Where nothing moves but the daevas in the wind

The wind bears a silent calling to mountains far away

Summoning the birds of prey

«On the second day, the vultures came

The beasts of birds, the sentinels of decay

Deeper each day, they tore into my flesh

Feasting upon my loins and the insides through my chest

For days it lasted, until they ran out of meat

Leaving behind only bones for the sun to bleach»

Upon this silent altar, upon my dreamless bed

Leaving the world bereft and the vultures fed

Slowly all will be gone that has ever signed to me

As the remains quietly wash into the sea…

Waarom voelt deze ochtend anders dan alle andere?

De hand die ooit het leven schonk, begint te verstikken

Vanuit mijn longen is de lucht vrijgekomen

En ik kan de kou niet voelen in de ochtendbries

Toch ben ik op mijn gemak...

Voor mij is er geen warmte meer, zelfs niet in de zon

Veilig van de aarde, deze top zal ongedaan worden gemaakt

Naakt en alleen, op een altaar van steen

Ik vrees dat het de laatste troon is geworden

Bij de derde cirkel op de eerste dag

Waar niets anders beweegt dan de daevas in de wind

De wind roept een stille roep naar bergen ver weg

De roofvogels oproepen

«Op de tweede dag kwamen de gieren

De beesten van vogels, de schildwachten van verval

Dieper elke dag, scheurden ze in mijn vlees

Feesten op mijn lendenen en de binnenkant door mijn borst

Dagenlang duurde het, totdat ze geen vlees meer hadden

Laat alleen botten achter voor de zon om te bleken»

Op dit stille altaar, op mijn droomloze bed

De wereld beroofd achterlatend en de gieren gevoed

Langzaamaan zal alles weg zijn dat ooit bij mij heeft getekend

Terwijl de overblijfselen stilletjes in de zee spoelen...