Embrace the Scythe - Soulfallen

Blank page after another

This tale has long bee through

No ink left in the bottle

The quills all cut in two

No words left unspoken

No deeds left untold

Only white space unending

Filling our dreams of old

They say all hope is lost

And this should make as sad

But how can one lose

What one has never had

And in the face of Death

My tears have long ran dry

For I have come to submit

What the world still denies

Blank soul after another

The pulse has long since died

No life left in these vessels

Cold stares in empty eyes

And from our breed of tyrants

We will be the last

For the coming final season

Has already passed

They say all hope is lost

And this should make us sad

But one cannot lose

What one has never had

And in the face of Death

My tears have long ran dry

For I have come to embrace

What the world continues to deny

There will be no epilogue

No final words upon our stone

For in the fabric of our Time

This future has already been sewn!

I know the world id dead

In veils of funeral clad

For it has long since lost

Whatever pulse it had

And in the arms of Life

These veins have long ran dry

Best to embrace the scythe

As we lay down and die

Lege pagina na de andere

Dit verhaal is lang doorgegaan

Geen inkt meer in de fles

De stekels zijn allemaal in tweeën gesneden

Geen woorden blijven onuitgesproken

Geen onvertelde daden meer

Alleen witruimte oneindig

Onze oude dromen vervullen

Ze zeggen dat alle hoop verloren is

En dit zou triest moeten zijn

Maar hoe kan iemand verliezen?

Wat men nog nooit heeft gehad

En in het aangezicht van de dood

Mijn tranen zijn al lang opgedroogd

Want ik ben gekomen om me over te geven

Wat de wereld nog steeds ontkent

Blanke ziel na de andere

De pols is allang dood

Geen leven meer in deze schepen

Koude blikken in lege ogen

En van ons ras van tirannen

We zullen de laatste zijn

Voor het komende laatste seizoen

Is al geslaagd

Ze zeggen dat alle hoop verloren is

En dit zou ons verdrietig moeten maken

Maar men kan niet verliezen

Wat men nog nooit heeft gehad

En in het aangezicht van de dood

Mijn tranen zijn al lang opgedroogd

Want ik ben gekomen om te omhelzen

Wat de wereld blijft ontkennen

Er zal geen epiloog zijn

Geen laatste woorden over onze steen

Voor in het weefsel van onze tijd

Deze toekomst is al genaaid!

Ik ken de wereld-id dood

In sluiers van begrafeniskleding

Want het is al lang verloren

Welke hartslag het ook had

En in de armen van het leven

Deze aderen zijn al lang droog

Het beste om de zeis te omarmen

Terwijl we gaan liggen en sterven