Expiration - Soulfallen

«To see a world in a grain of sand

And a heaven in a wild flower

Hold infinity in the palm of your hand

And eternity in an hour…»

…But the poet failed

And the carsons withered

No more than earth upon my grave

For what can there be left

Of our time bereft

When all but life is slain

And the hours were always against us

Night and day

Could not be bent to prolong our stay

And despite our countless efforts

To dethrone the reign of time

The hour came that we so feared

And now the light escaped my eye

As your words is strength escape my ear

For now I know…

That this is no test of courage

No purpose left for all this pain

To which a fool would only adhere to

When there’s no prizes left to claim

And 'neath these ever-longing shadows

Your loving words I cannot hear

For my flame has died

And the beasts are drawing near…

With an expired flame, I shan’t go on

This time I’ll let the swans sing my song…

"Om een ​​wereld in een zandkorrel te zien"

En een hemel in een wilde bloem

Houd oneindig in de palm van je hand

En de eeuwigheid in een uur...»

... Maar de dichter faalde

En de carsons verdord

Niet meer dan aarde op mijn graf

Want wat kan er nog over zijn?

Van onze tijd beroofd

Wanneer alles behalve het leven is gedood

En de uren waren altijd tegen ons

Nacht en dag

Kon niet worden gebogen om ons verblijf te verlengen

En ondanks onze talloze inspanningen

Om de heerschappij van de tijd te onttronen

Het uur kwam dat we zo vreesden

En nu ontsnapte het licht aan mijn oog

Als je woorden kracht zijn, ontsnap aan mijn oor

Voor nu weet ik...

Dat dit geen test van moed is

Er is geen doel meer voor al deze pijn

Waaraan alleen een dwaas zich zou houden

Als er geen prijzen meer zijn om te claimen

En 'onder deze altijd verlangende schaduwen'

Je liefdevolle woorden kan ik niet horen

Want mijn vlam is gedoofd

En de beesten komen dichterbij...

Met een verlopen vlam, ik ga niet verder

Deze keer laat ik de zwanen mijn lied zingen...