Ghosts - Soulfallen

Forged in the fires of our distorted selves

The burning victims of our self-proclaiming Hell

Invading, assailing

New darkness once more unveiling

Beneath the blanket of a thousand stars…

Condemned to a future that none foretold

In one perpetual midnight of the soul

Waning and cascading

Our strength is utterly failing

Beneath the cosmos of our shattered dreams

What brings the end

What will bring forth the Night

What kills the soul

Would surely be worth the fight

«What will be lost

What will remain

When life and death

Have become one and the same…»

We who once reached for the skies dreaming we could fly…

We welcome the darkness

We welcome the new age

We welcome all the throes from our past mistakes

As long as one day it will all end

For we are bound for death…

No more than fumes of the fires that once befell

No more than ghosts in the shells that we now dwell

Waning and cascading

The world beneath us is falling

Yet our grim cadavers continue marching on and on…

What brings the end

What will bring forth the Night

What kills the soul

Would surely be worth the fight

So we could leave

This Hell called life

This undying world

Finally behind

Gesmeed in het vuur van ons vervormde zelf

De brandende slachtoffers van onze zelfverklaarde hel

Binnenvallen, aanvallen

Nieuwe duisternis wordt weer onthuld

Onder de deken van duizend sterren...

Veroordeeld tot een toekomst die niemand had voorspeld

In een eeuwige middernacht van de ziel

Afnemend en trapsgewijs

Onze kracht faalt volledig

Onder de kosmos van onze verbrijzelde dromen

Wat brengt het einde?

Wat zal de Nacht voortbrengen?

Wat doodt de ziel?

Zou het gevecht zeker waard zijn

«Wat gaat er verloren?

Wat blijft er over?

Wanneer leven en dood

Een en dezelfde geworden...»

Wij die ooit naar de hemel reikten terwijl we droomden dat we konden vliegen...

We verwelkomen de duisternis

We verwelkomen het nieuwe tijdperk

We verwelkomen alle worsteling van onze fouten uit het verleden

Zolang het op een dag allemaal eindigt

Want we zijn op weg naar de dood...

Niet meer dan de dampen van de vuren die ooit overkwamen

Niet meer dan geesten in de schelpen waarin we nu wonen

Afnemend en trapsgewijs

De wereld onder ons valt weg

Maar onze grimmige kadavers marcheren verder en verder...

Wat brengt het einde?

Wat zal de Nacht voortbrengen?

Wat doodt de ziel?

Zou het gevecht zeker waard zijn

Dus we konden vertrekken

Deze hel heet leven

Deze onsterfelijke wereld

Eindelijk achter