Serenity's Throne - Soulfallen

At the sundown of a civilization

The night air moves with a dismal tone

In the weakening grip of our infestation

Serenity will reclaim its throne

Today the sun was not born

Held down by heavy clouds of rain

No light for our last days

Desires long washed away…

I never saw the mountains moving

For me, the world was always still

I was held down by the weight of the waters

With heavy stones, my heart was always sealed

Tonight, the moon howled with scorn

To a pack of wolves dressed as men

In a flash, the stars were reformed

But as soon as I looked again

(I saw…)

What I saw was the end

Yet all still looked the same

No stigmas cast upon men

No pits of brimstone or flame

«Beholding the moors by twilight

Serenity that never came

I realized it was not carved for my name

But neither were the pits of brimstone and flame»

I never saw the mountains moving

For me, the world was always still

I never held the keys within me

The prophecies remained unfulfilled

I never saw the Earth in its grandeur

I only saw it on its knees

I never saw a wholesome picture

I only saw it torn piece by piece…

Bij de zonsondergang van een beschaving

De nachtlucht beweegt met een sombere toon

In de verzwakkende greep van onze plaag

Serenity zal zijn troon terugeisen

Vandaag is de zon niet geboren

Vastgehouden door zware regenwolken

Geen licht voor onze laatste dagen

Lang weggespoelde verlangens...

Ik heb de bergen nooit zien bewegen

Voor mij was de wereld altijd stil

Ik werd vastgehouden door het gewicht van het water

Met zware stenen was mijn hart altijd verzegeld

Vannacht huilde de maan van minachting

Naar een roedel wolven verkleed als mannen

In een oogwenk waren de sterren hervormd

Maar zodra ik opnieuw keek

(Ik zag…)

Wat ik zag was het einde

Toch zag alles er nog hetzelfde uit

Geen stigma's op mannen

Geen putten zwavel of vlam

«De heide bij schemering aanschouwen»

Sereniteit die nooit kwam

Ik realiseerde me dat het niet voor mijn naam was gesneden

Maar evenmin waren de putten van zwavel en vlammen»

Ik heb de bergen nooit zien bewegen

Voor mij was de wereld altijd stil

Ik heb nooit de sleutels in me gehad

De profetieën bleven onvervuld

Ik heb de aarde nooit in zijn grootsheid gezien

Ik zag het alleen op zijn knieën

Ik heb nog nooit een gezonde foto gezien

Ik zag het alleen stuk voor stuk gescheurd...