A Hearse With No Name - Soulfallen

«Some believe that life is merely a sad dream

From which death us awakes

If so, the herald of dawn already walks among us…»

Within these visions, I drown once more

Each day more violent than before

(I hear) wolves howling behind every door

And footsteps on an empty floor

Embraced by the sun’s stygian light

My dreams, they come with open eyes

Loss of the blissful days of yore

The loss of all that we adore

Resounding to death’s violent score

I saw it all, but there was more…

For a new kind of shadow walks among us

Unbound by laws of light and shade

Bearing its mark on both beasts and man

A herald to our world’s descent

To no masters it bows down or hails

For with death itself, this rider trails

I saw as it came, a hearse with no name

New suns were born as the old ones gave away

I saw as it came, bearing the mark of Cain

And watched the world succumb to ancient flames…

Only two remain as the music fades

But no curtains fall upon this dying stage

Only two remain, grotesque lifeless facades

Made of only ash — before the winds blew them away…

The vision fades

And the sweet arms of reality surround me once again

But I see a cold future

That lurks behind these walls, awaiting to descend…

«Sommigen geloven dat het leven slechts een trieste droom is»

Uit welke dood ons ontwaakt

Als dat zo is, loopt de heraut van de dageraad al onder ons...»

Binnen deze visioenen verdronk ik nog een keer

Elke dag gewelddadiger dan voorheen

(Ik hoor) wolven huilen achter elke deur

En voetstappen op een lege verdieping

Omarmd door het stygische licht van de zon

Mijn dromen, ze komen met open ogen

Verlies van de zalige dagen van weleer

Het verlies van alles waar we van houden

Doorklinken op de gewelddadige score van de dood

Ik heb het allemaal gezien, maar er was meer...

Voor een nieuw soort schaduwwandelingen onder ons

Niet gebonden aan de wetten van licht en schaduw

Zijn stempel op zowel de dieren als de mens drukken

Een voorbode van de afkomst van onze wereld

Voor geen meesters buigt het of begroet het

Want met de dood zelf, loopt deze ruiter

Ik zag zoals het kwam, een lijkwagen zonder naam

Nieuwe zonnen werden geboren terwijl de oude weggaf

Ik zag zoals het kwam, met het merkteken van Kaïn

En zag de wereld bezwijken voor oude vlammen...

Er blijven er nog maar twee over terwijl de muziek vervaagt

Maar er vallen geen gordijnen op dit stervende stadium

Slechts twee blijven, groteske levenloze gevels

Gemaakt van alleen as - voordat de wind ze wegblies...

De visie vervaagt

En de zoete armen van de realiteit omringen me opnieuw

Maar ik zie een koude toekomst

Dat schuilt achter deze muren, in afwachting van de afdaling...