Death of the Tyrant - Soulfallen

«The light grew old

and the hour itself reeked of pure finality…»

The air was still, breathing unease

of oblivion’s glacial release

And a promise of grave cold serenity

Among the lost, the tombless few

granted a sight, a perfect view

To feast our eyes on a world scale demise

For what were we if not mere flies

upon a storm bound to arise

Set to unfold from the very womb of Time

I witnessed the Death of the Tyrant

sans fear beheld the fading light

Bereft and left for death to take us

‘cross distances unseen,

To worlds beyond this ether

on the broken wings of a dream

For the hour is upon us Cimmerian night unveiled

And all shall be redone

where past creators failed

Lay down and embrace the deathlong sleep

For time has come for this crop to be reaped

«Het licht werd oud»

en het uur zelf stonk naar pure finaliteit...»

De lucht was stil, ademen ongemakkelijk

van de glaciale release van de vergetelheid

En een belofte van diepe koude sereniteit

Onder de verlorenen, de tombless few

een zicht, een perfect zicht verleend

Om onze ogen te trakteren op een ondergang op wereldschaal

Want wat waren we als niet louter vliegen?

bij een storm die op komst is

Ingesteld om zich te ontvouwen vanaf de baarmoeder van de tijd

Ik was getuige van de dood van de tiran

zonder angst zag het vervagende licht

Beroofd en vertrokken voor de dood om ons mee te nemen

'ongeziene afstanden oversteken,

Naar werelden buiten deze ether

op de gebroken vleugels van een droom

Voor het uur is op ons Cimmerische nacht onthuld

En alles zal opnieuw worden gedaan

waar eerdere makers faalden

Ga liggen en omarm de doodlange slaap

Het is tijd dat deze oogst wordt geoogst