Por Mis Muertos - Solitario

Por mis muertos que me follo el panorama

Por la vida que no tengo que la tendré

Por todas las lágrimas derramadas

Cuando sean evaporadas serán nubes con mi nombre

Y si no pues pa' la tumba

Menuda vida de mierda

Nacer para morir, me cago en la puta

Moriré dejando huella

Porque no sé hacer otra cosa que no sea esto

¿Crees que no la cambiaría por la de otros?

¿No crees que estoy hasta la polla de escribir esta mierda?

Porque yo no lo sé tampoco

La mala racha no fue pasajera

Si estoy condenado a vivir mierda viviré de ella

¿Y si no qué me queda?

hostia

Y si no qué me queda

Quizás buscar el puente más cercano

Para saltar desde él, o quedarme a vivir abajo

Si no fuera por mis padres no sé lo que haría

Si es por ellos y no lo sé todavía

Yo solo sé escribir poesía

Sólo sé pedir plegarias, plegar mis alas, tirar mis días

A la papelera de lo que pudo ser

Y el tiempo que se fue no se recicla

Otro año más que se va al garete

Y yo con cara de «me importa to' una mierda»

Que sí, joder, que soy consciente

Y lo único que hago es escribir más líneas

Estoy sensible de nuevo

Pienso en todo y no hago nada, me replanteo lo de siempre

24 horas encerrado en la casa

Y pa' una vez que salgo es deprimente

Esas luces de navidad no van a iluminar

La oscuridad en la que está mi alma sumida

Si tienes la llave de la felicidad pásamela

Que yo la abro, o si no dame un candelabro

Que prosiga mi camino a tientas

Como quien se hace preguntas

Como quien busca las respuestas

Como el que piensa que no existen

Como el que nunca las encuentra

La musa de mil rostros

Patrona de comidas matutinas de cabeza

De pasar noches en vela, por estar a dos velas

Pensar en to' esa mierda me da reminiscencia

Ganas de matar a alguien o de suicidarme

Me incinera la impotencia

Que venga la paciencia y me desarme

Porque ya no puedo armarme de paciencia

Que venga la paciencia y me desarme

Porque ya no puedo armarme de paciencia

Que venga la paciencia y me desarme

Porque ya no puedo armarme de paciencia

Que venga la paciencia y me desarme

Porque ya no puedo armarme de paciencia

Que venga la paciencia y me desarme

Porque ya no puedo armarme de paciencia

Por mis muertos que me follo el panorama

Por la vida que no tengo que la tendré

Por todas las lágrimas derramadas

Cuando sean evaporadas serán nubes con mi nombre

Y si no pues pa' la tumba

Menuda vida de mierda

Nacer para morir, me cago en la puta

Moriré dejando huella

Voor mijn doden neuk ik het panorama

Voor het leven dat ik niet heb, zal ik het hebben

Voor alle vergoten tranen

Als ze zijn verdampt, zullen het wolken zijn met mijn naam

En zo niet, dan voor het graf

wat een kutleven

Geboren om te sterven, schijt ik op de teef

Ik zal sterven en een teken achterlaten

Omdat ik niet weet hoe ik iets anders moet doen dan dit

Denk je dat ik het niet zou ruilen voor dat van iemand anders?

Denk je niet dat ik het beu ben om deze shit te schrijven?

Want ik weet het ook niet

De bad streak was niet tijdelijk

Als ik veroordeeld ben om stront te leven, zal ik ervan leven

En zo niet, wat heb ik dan nog over?

gastheer

En zo niet, wat heb ik dan nog over?

Misschien op zoek naar de dichtstbijzijnde brug

Om er vanaf te springen, of om beneden te blijven wonen

Als mijn ouders er niet waren geweest, weet ik niet wat ik zou doen

Of het voor hen is en ik weet het nog niet

Ik weet alleen hoe ik poëzie moet schrijven

Ik weet alleen hoe ik om gebeden moet vragen, mijn vleugels moet vouwen, mijn dagen moet vergooien

Naar de prullenbak van wat had kunnen zijn

En de tijd die voorbij is, wordt niet hergebruikt

Weer een jaar naar de hel gegaan

En ik met een "ik geef er niks om" gezicht

Ja, verdomme, ik weet het

En het enige wat ik doe is meer regels schrijven

Ik ben weer gevoelig

Ik denk aan alles en doe niets, ik heroverweeg het gebruikelijke

24 uur opgesloten in huis

En pa' zodra ik vertrek is deprimerend

Die kerstverlichting gaat niet branden

De duisternis waarin mijn ziel is gedompeld

Als je de sleutel tot geluk hebt, geef die dan aan mij door

Dat ik het openmaak, of anders geef me een kandelaar

Laat me mijn gang gaan

zoals wie vragen stelt

Zoals wie de antwoorden zoekt

Zoals degene die denkt dat ze niet bestaan

Zoals degene die ze nooit vindt

De muze met duizend gezichten

Patroonheilige van Head Morning Meals

Om slapeloze nachten door te brengen, omdat je twee zeilen verwijderd bent

Als ik aan al die shit denk, krijg ik herinneringen

Iemand willen vermoorden of zelfmoord willen plegen

onmacht verbrandt me

Moge geduld komen en mij ontwapenen

Omdat ik mezelf niet langer kan wapenen met geduld

Moge geduld komen en mij ontwapenen

Omdat ik mezelf niet langer kan wapenen met geduld

Moge geduld komen en mij ontwapenen

Omdat ik mezelf niet langer kan wapenen met geduld

Moge geduld komen en mij ontwapenen

Omdat ik mezelf niet langer kan wapenen met geduld

Moge geduld komen en mij ontwapenen

Omdat ik mezelf niet langer kan wapenen met geduld

Voor mijn doden neuk ik het panorama

Voor het leven dat ik niet heb, zal ik het hebben

Voor alle vergoten tranen

Als ze zijn verdampt, zullen het wolken zijn met mijn naam

En zo niet, dan voor het graf

wat een kutleven

Geboren om te sterven, schijt ik op de teef

Ik zal sterven en een teken achterlaten