Глава VII - Ведьмак - Сказки Чёрного Города

В старенькой таверне

В этот вечер скверный,

Разум мой глуша,

Ожила душа.

Сердце из камня

В груди расцветает.

Даже с рассветом

Чары не тают.

Вспорхнёт мотылёк над ярким огнём

Мечта ожила и мы вдвоём

С тобою!

Лишь ты и я!

Кажется мне вечным

Ожидание встречи,

Но, обняв тебя,

Неспокоен я.

Мрачные краски

Разум сгущает.

Твои этюды

Трагизм наполняет.

Вспорхнёт мотылёк над ярким огнём

Мечта ожила и мы вдвоём

С тобою!

Лишь ты и я!

Вспорхнёт мотылёк над ярким огнём

И гибнет душа, хоть мы вдвоем

С тобою!

Лишь ты и я!

И взял, к несчастью,

Разум верх над страстью.

Затмевает вновь

Суть моя - любовь.

Может, однажды,

Меж раем и адом,

Грешные души

Вновь будут рядом.

Вспорхнёт мотылёк над ярким огнём

Погибла душа, мы не вдвоем

С тобою!

In een oude taverne

Deze avond is slecht

Mijn geest is doof

Ziel herleefde.

Hart van steen

Bloeit in de borst.

Zelfs met de dageraad

De betovering smelt niet.

Een mot zal vliegen over een helder vuur

De droom kwam tot leven en wij tweeën

Met jou!

Alleen jij en ik!

Lijkt me voor altijd

Wachten op een vergadering

Maar je knuffelen

Ik ben rusteloos.

Sombere kleuren

De geest wordt dikker.

Jouw schetsen

Tragedie vult.

Een mot zal vliegen over een helder vuur

De droom kwam tot leven en wij tweeën

Met jou!

Alleen jij en ik!

Een mot zal vliegen over een helder vuur

En de ziel vergaat, ook al zijn we samen

Met jou!

Alleen jij en ik!

En nam helaas

De rede prevaleert boven passie.

Overtreft weer

Mijn essentie is liefde.

Misschien op een dag

Tussen hemel en hel

zondige zielen

Zal weer in de buurt zijn.

Een mot zal vliegen over een helder vuur

De ziel stierf, we zijn niet samen

Met jou!