Helheimur - Skálmöld

Brakar í jöklum og beinin eru köld

Blásvart myrkrið öskrar því að nú er komið kvöld

Gjallarbrú trónir og minnir á sinn mátt

Það eru menn þarna úti sem ekkert geta átt

Fordæmdir ýlfra og festa enga ró

Fingurnir sem eitt sinn bærðust, núna þaktir snjó

Meinað að sofa er myrkrið kæfir þá

Það eru menn þarna úti sem aldrei birtu sjá

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Í Hel

Drottningin horfir er dæmdir missa vit

Dagurinn er horfinn og með barnið mitt ég sit

Tárin þau frjósa er mænir hún á mig

Það eru menn þarna úti sem vilja taka þig

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Í Hel

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Lífið víst þráir ljós og yl

Liggja þar smáir, kaldir

Horfa þeir bláir Heljar til

Hér sofa náir kaldir

Hér sofa náir kaldir!

Í Hel!

Scheuren in gletsjers en botten zijn koud

De blauwzwarte duisternis schreeuwt dat het nu avond is

Gjallarbrú regeert en herinnert aan zijn macht

Er zijn mensen die niets kunnen hebben

Veroordeelde wolven en rust niet

De vingers die ooit droegen, nu bedekt met sneeuw

Verboden om te slapen, de duisternis verstikt hen

Er zijn mensen die nooit licht zien

in Hel

Niemand slaapt hier goed

in Hel

De koningin kijkt toe terwijl de juryleden hun verstand verliezen

De dag is voorbij en ik zit met mijn baby

De tranen die ze bevriest als ze me kust

Er zijn mensen die je mee willen nemen

in Hel

Niemand slaapt hier goed

in Hel

in Hel

Niemand slaapt hier goed

Het leven verlangt zeker naar licht en warmte

Liggend daar klein, koud

Ze kijken naar de blauwe Hel

Hier slaapt bijna koud

Hier slapen dicht koud!

In de hel!