The Desert To Denver - Signals Midwest

Hope that I come back as a door to a room in the house that your mother grew up

in.

Hope that I come back as a light on a street that guides you home.

Hope that I come back as a timepiece tucked into the pocket of your lover’s

jacket, counting the seconds till you return (and I counted ‘em down).

Wish that I could have been the left lane under your car through the desert to

Denver.

Wish that I was the cell tower that connected your calls back east.

Hope that I come back as a thread that keeps the sleeve from fraying on your

favorite sweatshirt, to keep you warm when I’m not there to (and I’m never

there).

So resonate through my brain.

I’m so sick of feeling I’m resigned to never grow, just eventually fade back

into a greying residential cityscape.

So we fade back into what we know to be true.

Save me from sinking in this city.

Be the light that guides me home.

Ik hoop dat ik terugkom als een deur naar een kamer in het huis waar je moeder is opgegroeid

in.

Ik hoop dat ik terugkom als een licht op een straat die je naar huis leidt.

Ik hoop dat ik terugkom als een uurwerk dat in de zak van je geliefde zit

jas, de seconden tellen tot je terugkeert (en ik telde ze af).

Ik wou dat ik de linkerrijstrook onder je auto door de woestijn had kunnen zijn om

Denver.

Ik wou dat ik de zendmast was die je gesprekken in het oosten verbond.

Ik hoop dat ik terugkom als een draad die ervoor zorgt dat de mouw niet gaat rafelen aan je

favoriete sweatshirt, om je warm te houden als ik er niet ben (en dat ben ik nooit)

daar).

Dus resoneer door mijn brein.

Ik ben het beu dat ik me neerleg om nooit te groeien, maar uiteindelijk weer te vervagen

tot een vergrijzend woonlandschap.

Dus we vallen terug in wat we weten dat waar is.

Zorg dat ik niet wegzink in deze stad.

Wees het licht dat me naar huis leidt.