A Room Once Called Yours - Signals Midwest

Four years worth of dust

Collected in the center of a room you once called yours

And the furniture’s gone

But the bed frame left an imprint in the floor

That will be a reminder to those who might find

All the traces of trying a life leaves behind

And I’ve gone back and forth on it one thousand times

But I can’t seem to make sense of how I got here

And since I moved back home

I haunt the attic where I hid away in as a child

And now I do the same

Peering out from shelves that line a hallway’s worth

of old family photos, compact discs and and crates

of assignments unfinished or turned in too late

And the floorboards are buckling under the weight

of the ghosts I’ve been dragging around

So why do we decide to leave when what we really wanna do is stay?

And when all we want to do is sleep, we force ourselves awake

And we keep our distance from the things

We long to be close to

And we contradict the things we know

And try our best to prove the opposite

You can paint over patches, scrub all the scratches from the dirty hardwood

floor.

Take down the paintings, never erasing what has haunted these hallways before.

Empty your wallets, fill up your closets.

Is it a privilege or a chore?

Do what you damn well please, it won’t bother me.

I don’t live there anymore

Paint over patches, scrub all the scratches from the dirty hardwood floor

Take down the paintings, never erasing what has haunted these hallways before

Empty your wallets, fill up your closets.

Is it a privilege or a chore?

Do what you damn well please, it won’t bother me

I don’t live there anymore

Voor vier jaar stof

Verzameld in het midden van een kamer die je ooit de jouwe noemde

En de meubels zijn weg

Maar het bedframe liet een afdruk achter in de vloer

Dat zal een herinnering zijn voor degenen die misschien vinden

Alle sporen van het proberen van een leven laten achter

En ik ben er duizend keer heen en weer gegaan

Maar ik begrijp niet hoe ik hier ben gekomen

En sinds ik weer naar huis ben verhuisd

Ik spook rond op de zolder waar ik me als kind verstopte

En nu doe ik hetzelfde

Uitkijken vanaf planken die een gang waard zijn

van oude familiefoto's, cd's en kratten

van opdrachten niet af of te laat ingeleverd

En de vloerplanken knikken onder het gewicht

van de geesten die ik heb rondgesleept

Dus waarom besluiten we te vertrekken als we eigenlijk willen blijven?

En als we alleen maar willen slapen, dwingen we onszelf wakker

En we houden afstand van de dingen

We willen graag dichtbij zijn

En we spreken de dingen die we weten tegen

En ons best doen om het tegendeel te bewijzen

Je kunt over plekken schilderen, alle krassen van het vuile hardhout schrobben

vloer.

Haal de schilderijen weg en wis nooit wat er eerder door deze gangen spookte.

Leeg je portemonnee, vul je kasten.

Is het een voorrecht of een karwei?

Doe wat je verdomd goed wilt, het zal me niet storen.

Ik woon er niet meer

Verf over patches, schrob alle krassen van de vuile hardhouten vloer

Haal de schilderijen weg en wis nooit wat er eerder in deze gangen spookte

Leeg je portemonnee, vul je kasten.

Is het een voorrecht of een karwei?

Doe wat je verdomme goed doet, ik heb er geen last van

Ik woon er niet meer