Limnology - Signals Midwest

Burn brightly, my fair city.

This is my last song to you.

I’ve been spending my nights stumbling drunk and arguing with claims I can’t

refute.

I circumvented this entire town, east to west and back again.

I walked a tightrope on the power lines across the river and that’s how I

learned to swim.

You’ll never escape it — it will follow you.

I shifted in my seat at the funeral and searched for a memory of you,

but all my efforts were fucking useless so I strained for a mental substitute.

But I can’t escape you;

you are part of me just like the body that’s glued to

my feet.

I can’t escape you;

you are part of me just like the tongue that’s trapped

behind my teeth.

I can’t escape you;

you are part of me just like the mouth that allows me to

speak.

You’ll never escape it — it will follow you.

Brand helder, mijn mooie stad.

Dit is mijn laatste nummer voor jou.

Ik heb mijn nachten strompelend dronken doorgebracht en ruzie gemaakt met beweringen dat ik dat niet kan

weerleggen.

Ik heb deze hele stad omzeild, van oost naar west en weer terug.

Ik liep op een slap koord over de hoogspanningslijnen aan de overkant van de rivier en dat is hoe ik

leerde zwemmen.

Je zult er nooit aan ontsnappen — het zal je volgen.

Ik verschoof in mijn stoel op de begrafenis en zocht naar een herinnering aan jou,

maar al mijn inspanningen waren verdomd nutteloos, dus ik spande me in voor een mentale vervanging.

Maar ik kan niet aan je ontsnappen;

je bent een deel van mij, net als het lichaam dat eraan vastgelijmd is

mijn voeten.

Ik kan niet aan je ontsnappen;

je bent een deel van mij, net als de tong die vastzit

achter mijn tanden.

Ik kan niet aan je ontsnappen;

je bent een deel van mij, net als de mond die me toestaat om

spreken.

Je zult er nooit aan ontsnappen — het zal je volgen.