In Tensions - Signals Midwest

I awoke to a new sun and a heartbeat in your chest in a rhythm that I’d never

heard.

I couldn’t keep time, no matter how I tried.

Each moment was a couple steps behind.

This can’t last.

Awkwardly pacing, I find myself flailing as I try to pinpoint the direction

you’re sailing.

Classically conditioning myself while you struggle with sustaining mental

health.

I chased after you but the tempo kept increasing and my lungs began to freeze.

And as the darkness spread I heard a voice that said,

Ik werd wakker met een nieuwe zon en een hartslag in je borst op een ritme dat ik nooit

gehoord.

Ik kon de tijd niet bijhouden, wat ik ook probeerde.

Elk moment liep een paar stappen achter.

Dit kan niet duren.

Onhandig ijsberend, merk ik dat ik zwaaiend terwijl ik probeer de richting te bepalen

je vaart.

Mezelf klassiek conditioneren terwijl je worstelt met het volhouden van mentale

Gezondheid.

Ik achtervolgde je, maar het tempo bleef stijgen en mijn longen begonnen te bevriezen.

En terwijl de duisternis zich verspreidde, hoorde ik een stem die zei: