Construction Paper - Signals Midwest

As I stand here locked in your warm embrace I’m not sure how I should be

feeling.

In a couple of days we’ll be leaving this place for opposite coasts in a

parallel world.

Hypotheticals and scenarios — what if we could stay?

I could sell back my textbooks and close my accounts and we could just live for

a while.

I just can’t help but feeling that all of this idle talking is getting me

nowhere.

So I planned my life out on a piece of construction paper.

I accounted for every waking second but the actions behind the words proved to

take much more than I thought they would so I pointed my bow in a westward

direction.

So where should I be sailing?

Cause all of this navigation just feels like flailing.

Terwijl ik hier sta, opgesloten in je warme omhelzing, weet ik niet hoe ik moet zijn

gevoel.

Over een paar dagen verlaten we deze plek over een

parallelle wereld.

Hypothetische gegevens en scenario's - wat als we zouden kunnen blijven?

Ik zou mijn studieboeken terug kunnen verkopen en mijn accounts kunnen sluiten en we zouden gewoon kunnen leven voor

een tijdje.

Ik kan het gewoon niet helpen dat ik het gevoel krijg dat al dit nutteloze gepraat me raakt

nergens.

Dus ik plande mijn leven op een stuk bouwpapier.

Ik hield rekening met elke wakkere seconde, maar de acties achter de woorden bleken te zijn:

nemen veel meer dan ik dacht dat ze zouden doen, dus ik richtte mijn boog in een westelijke richting

richting.

Dus waar moet ik heen?

Want al deze navigatie voelt gewoon als zwaaien.