Saphira - Schandmaul

Geheimnisvolle Wälder, geheimnisvolle Höhen,

geheimnisvolle Schatten sich um Heimlichkeit bemühen.

Sie suchen nach dem einen einzigartig blauen Stein,

doch zieht das Schicksal einen jungen Knaben mit hinein.

Ein kleines Dorf um Felder, fern ab vom Weltgeschehen,

der Jüngling wild entschlossen in dem Wald auf Jagt zu gehen,

doch weder Hirsch noch Hase noch ein Wildschwein kreuzt den Pfad,

wenn Blitz und Donner sich ein Endelstein ihm offenbart.

Saphira… ich bin dabei mein Herz für immer zu verlier´n

Saphira… kein noch so böser Zauber, keine dunkle Nacht der Welt wird sie

regieren…

Saphira… dann musst du reiten auf dem Dach der Welt in Ewigkeit verglühen

Saphira… komm lass uns kämpfen, lass uns lieben oder gemeinsam unter gehen.

Die Greise aus dem Dorfe, sprachen noch von goldenen Zeiten,

als Männer reinen Herzens auf den edelsten Geschöpfen reiten.

Elfen Mensch und Zwergenvolk, noch brüderlich vereint.

Der Drachenreiter, Frieden herrscht der Frühling in den Herzen keimt.

Doch kam´s wie´s kommen musste, Neid und Machtgier setzt die Saat,

auf hoher Macht der Herrschaft folgen Frevel und Verrat.

Ein Krieg bricht über´s Land herein, rafft ganze Völker hin,

und nicht zuletzt das Drachenvolk, und dieser Welt den Sinn.

Saphira… ich bin dabei mein Herz für immer zu verlier´n

Saphira… kein noch so böser Zauber, keine dunkle Nacht der Welt wird sie

regieren.

Saphira… dann musst du reiten auf dem Dach der Welt in Ewigkeit verglühen

Saphira… komm lass uns kämpfen, lass uns lieben oder gemeinsam unter gehen.

Aus Steinen schlüpft ein Drache, und die letzte Ihrer Art,

die noch nicht den Höhepunkt des Leben überschritten hat.

So reiten sie gemeinsam, fliegen mit dem Wind,

damit die Freiheit und der Frieden nicht nur Träume sind.

(Dank an Robin für den Text)

Mysterieuze bossen, mysterieuze hoogten,

mysterieuze schaduwen streven naar geheimhouding.

Ze zijn op zoek naar die ene unieke blauwe steen

maar het lot trekt een jonge jongen erin.

Een klein dorp rond velden, ver weg van wereldgebeurtenissen,

de jonge man die vastbesloten was om in het bos te gaan jagen,

maar geen hert, haas of wild zwijn kruist het pad,

wanneer bliksem en donder hem een ​​eindjuweel onthullen.

Saphira... Ik sta op het punt mijn hart voor altijd te verliezen

Saphira... geen kwade magie, geen donkere nacht in de wereld zal ze

regeren…

Saphira... dan moet je rijden op het dak van de wereld, branden in de eeuwigheid

Saphira... kom op, laten we vechten, laten we liefhebben of samen omkomen.

De oude mensen uit het dorp spraken nog van gouden tijden,

zoals oprechte mannen rijden op de edelste wezens.

Elfen mens en dwergen, nog steeds broederlijk verenigd.

De drakenrijder, vrede heerst, de lente ontkiemt in harten.

Maar het kwam zoals het moest komen, afgunst en machtswellust zaaien de zaden,

op de hoge macht van heerschappij volgen heiligschennis en verraad.

Een oorlog breekt uit in het hele land, veegt hele volkeren weg,

en last but not least het Drakenvolk, en de betekenis van deze wereld.

Saphira... Ik sta op het punt mijn hart voor altijd te verliezen

Saphira... geen kwade magie, geen donkere nacht in de wereld zal ze

regeren.

Saphira... dan moet je rijden op het dak van de wereld, branden in de eeuwigheid

Saphira... kom op, laten we vechten, laten we liefhebben of samen omkomen.

Een draak komt uit stenen, en de laatste in haar soort,

die het hoogtepunt van zijn leven nog niet voorbij is.

Dus ze rijden samen, vliegen met de wind,

zodat vrijheid en vrede niet alleen maar dromen zijn.

(Met dank aan Robin voor de tekst)