Seck - S.Pri Noir, Viviane Chidid

1967, dans ma tête une idée germe

Au Sénégal, je trouve pas mon ch’min, donc j’irais prendre celui des airs

Mais comment dire à mon père que demain, je n’irai pas au port

Que cette famille de toubabs, m’emmène à l’aéroport

Aller simple pour la France avec un taf de fille au pair

À 14 ans, j’plie bagage sans même dire au revoir à mon père

J’me sens si triste, pourtant j’pleure pas dans l’avion

J’pense à mon père, et ma mère, partie sans leur bénédiction

Mais c’est pas grave, je leur enverrai des tunes d’Europe

Quelques lettres pour mes deux frères et pour mes soeurs quelques robes

Tout l’monde applaudit et même ma famille d’accueil

Atterrissage à Paris, il fait gris, ça tire la gueule

Les gens sont peu aimables, ici les noirs jouent tous au PMU

Ou dorment dans la rue et forcément ça m’rend un peu émue

J’ai dix-huit ans, déjà quatre ans ici

A bosser pour cette famille qui m’obtient ma C-I-N

Carte d’i-tentité nationale, j’peux maintenant m'émanciper

J’vais au métro Nationale, j’pense au bled, ouais, à ma vie d’avant

Ça fait longtemps que j’vois personne et ça me manque évidemment

Début 85, j’tombe enceinte du p’tit Safé

Mais l’avenir avec son père, difficile d’l’envisager

On vit dans l’XIIe, difficile d’acheter une douzaine d’oeufs

Le p’tit a bien grandi, faut qu’j’achète une poussette neuve

Je change ses p’tites culottes, en enchaînant les p’tits boulots

Maintenant j’suis mère de famille, j’ai plus l’temps de dire «pull up»

J’envoie toujours des sous au bled, même si j’ai perdu mes parents

A l’enterrement j’y étais pas, pas assez d’sous sur l’compte épargne

91, deuxième enfant en route, le compte en banque en rogne

Et puis mes soeurs qui, de là-bas, me demandent d’plus en plus de robes

Et moi j’encaisse la vie j’suis robuste

J’emménage près du marché aux puces

Avec le père, le mariage recule

L’année du divorce, j’enchaîne les jobs merdiques

Mes garants de l’avenir, mes petits, je me dois d'être une mère digne

Maintenant faut payer la cantine, les sapes et tout l’tralala

Comme dirait Nakk faut qu’j’y arrive, même si ça me coûtera la life

Encore fonsdé, à la vodka, à la RedBull

À l’heure où les daronnes partent au taf sont à l’arrêt d’bus

Elle fait les courses, boy, toi tu fuis les cours

P’têtre dans la rue mais d’vant chez toi obligé de filer doux

Elle sait rester dure et douce pour qu’tu respires son pouls étouffe

Pendant que toi tu traînes, intéressé par deal et femmes seulement

Une mère une seule seulement, oui on en a qu’une

Malgré tes lacunes à amasser la tune elle reste maman

Huh, boy c’est comme ça qu’tu l’appelles

Quand tu échoues tu la peines

Quand tu réussis tu l’apaises c’est logique

C’est pas une fée du logis pourtant elle lave ton linge mais tu restes insolent

et tu cogites à faire du zeil du gros chiffre

De l’espèce que tu gaspilleras sans respect

Dans des despé', feuilles OCB, sans même l’aider

Pourtant, t’entends ses «Mayday mayday»

Prêt à croiser l'épée pour la voir danser l'été

1967, in mijn hoofd ontkiemt een idee

In Senegal kan ik de weg niet vinden, dus ik ga de lucht in

Maar hoe kan ik mijn vader vertellen dat ik morgen niet naar de haven ga?

Die familie van toubabs, breng me naar het vliegveld

Enkele reis naar Frankrijk met een au pair baan

Toen ik 14 was, pakte ik mijn spullen zonder zelfs maar afscheid te nemen van mijn vader

Ik voel me zo verdrietig, maar ik huil niet in het vliegtuig

Ik denk aan mijn vader en mijn moeder, weggegaan zonder hun zegen

Maar dat geeft niet, ik stuur ze deuntjes uit Europa

Een paar brieven voor mijn twee broers en voor mijn zussen een paar jurken

Iedereen applaudisseert en zelfs mijn gastgezin

Landing in Parijs, het is grijs, het is klote

Mensen zijn onvriendelijk, hier spelen de zwarten allemaal PMU

Of op straat slapen en daar word ik onvermijdelijk een beetje emotioneel van

Ik ben achttien, al vier jaar hier

Werken voor deze familie die me mijn C-I-N heeft opgeleverd

Nationale identiteitskaart, ik kan me nu emanciperen

Ik ga naar de Nationale metro, ik denk aan de bloeding, ja, van mijn leven ervoor

Het is lang geleden dat ik iemand heb gezien en ik mis het duidelijk

Begin 85 raakte ik zwanger van de kleine Safe

Maar de toekomst met zijn vader, moeilijk voor te stellen

We leven in de 12e eeuw, moeilijk om een ​​dozijn eieren te kopen

De kleine is goed gegroeid, ik moet een nieuwe kinderwagen kopen

Ik verander haar slipje door de kleine klusjes aan elkaar te knopen

Nu ik moeder ben, heb ik geen tijd meer om "optrekken" te zeggen

Ik stuur nog steeds geld naar huis, ook al ben ik mijn ouders verloren

Ik was niet bij de begrafenis, niet genoeg geld op de spaarrekening

91, tweede kind op komst, bankrekening pissig

En dan mijn zussen die me van daaruit om steeds meer jurken vragen

En ik neem mijn leven, ik ben robuust

Ik verhuis in de buurt van de vlooienmarkt

Met de vader loopt het huwelijk terug

Het jaar van de scheiding, ik keten slechte banen

Mijn garanten voor de toekomst, mijn kleintjes, ik moet een waardige moeder zijn

Nu moet je betalen voor de kantine, de kleding en alle spullen

Zoals Nakk zou zeggen: ik moet er komen, ook al kost het me mijn leven

Nog steeds geaard, wodka, RedBull

Op het moment dat de daronnes aan het werk gaan zijn bij de bushalte

Ze doet de boodschappen, jongen, jij loopt weg van school

Misschien op straat maar voor je huis gedwongen weg te glippen

Ze weet hoe ze hard en zacht moet blijven zodat je ademt, haar pols stikt

Terwijl je rondhangt, alleen geïnteresseerd in deals en vrouwen

Eén moeder, maar één, ja we hebben er maar één

Ondanks je tekortkomingen in het vergaren van geld, blijft ze een moeder

Huh, jongen, zo noem je het

Als je faalt, heb je pijn

Als je slaagt, sussen je het is logisch

Ze is geen huisvrouw en toch wast ze je was, maar je blijft brutaal

en je denkt aan het doen van grote getallen

Van de soorten die je zonder respect zult verspillen

In despé', verlaat OCB, zonder hem zelfs maar te helpen

Je hoort echter zijn "Mayday mayday"

Klaar om de zwaarden te kruisen om haar te zien dansen in de zomer