Мизантропия - Руставели, Динайс

Почти нет веры — глаза напротив, что им мешает съебнуть от тебя на повороте.

С отмазой что мы все такие из крови и плоти и смысл жизни нарисован цифрами на

банкноте.

Я все о том же, с пеной у рта читаю стенам, когда-то был наивным,

стал остервенелым,

Как вырванное сердце на покрывале белом, я — вызов генам, сломанный шуруп на

дне системы,

«Я несу любовь», кричат лгуны, кусая чужой локоть, им невдомек, что их любовь

всего лишь похоть,

Время плохих героев, слома устоев, и погружается во тьму души моей ковчег Ноев,

Но я не сдался, я просто ограничил круг, от сладких мук, не к месту шаловливых

рук,

Пустых подруг и тех, кому так режет слух мое «Привет, братуха», для них я слеп

и глух.

Припев:

Мизантроп пожирает меня…

Мизантроп пожирает меня…

Мизантроп пожирает меня…

Мизантроп пожирает меня…

В новике знакомые, ступени вниз и турникеты, навстречу бесконечной свалке

мусорных пакетов.

С осени до осени, от насморка к расстройству нервному, я проживаю каждый миг

внутри своей вселенной.

Плеер, как стена, утром в переполненной маршрутке, за двоичным кодом прячась в

офисе от сплетен жутких.

Устал от шуток и от бессмысленных вопросов, от бессчетного числа начальников и

боссов.

Просто, устал от той любви, что пачкает постель, от той любви, которая

выписывает сроки чувствам.

Все меньше верю в нее, ни что так сильно, как она, не собьет с ног,

отвернувшись, улыбнется пусто.

Откровения самоназванных друзей и трели, стремных спутниц, плохо нарисованной

улыбкой,

Сообщений от прихожан, от ухожан, учереждений, по КЗОТу, учителей и гениев.

Снова бесконечные портреты на нечетких лицах, нет желания смотреть в глаза им,

есть желание скрыться.

В пустоту из пустоты, лучше, чем всю жизнь метаться, от неудачных проб,

до надписей «Не прислоняться».

Припев:

Мизантроп пожирает меня…

Мизантроп пожирает меня…

Мизантроп пожирает меня…

Мизантроп пожирает меня…

Er is bijna geen geloof - de ogen zijn tegenovergesteld, wat voorkomt dat ze bij de bocht van je wegkomen.

Met een excuus dat we allemaal van bloed en vlees zijn gemaakt en dat de zin van het leven in cijfers wordt getekend

bankbiljet.

Ik ben allemaal ongeveer hetzelfde, met schuim op de mond las ik tegen de muren, ik was ooit naïef,

werd woedend

Als een uitgescheurd hart op een witte deken, ben ik een uitdaging voor genen, een gebroken schroef op

onderkant van het systeem

"Ik breng liefde," roepen de leugenaars, bijtend in de elleboog van iemand anders, ze weten niet dat hun liefde

gewoon lust,

De tijd van slechte helden, het breken van fundamenten, en de ark van Noach duikt in de duisternis van mijn ziel,

Maar ik gaf niet op, ik beperkte gewoon de cirkel, van zoete kwellingen, niet tot de plaats van speels

handen,

Lege vrienden en degenen die zo gekwetst zijn door mijn "Hallo, broer", voor hen ben ik blind

en doof.

Refrein:

Misantroop verslindt me...

Misantroop verslindt me...

Misantroop verslindt me...

Misantroop verslindt me...

Vertrouwd in de beginner, trappen naar beneden en tourniquets, richting een eindeloze stortplaats

vuilniszakken.

Van herfst tot herfst, van verkoudheid tot zenuwinzinking, ik leef elk moment

in je universum.

De speler, als een muur, in de ochtend in een overvolle minibus, verstopt achter een binaire code in

kantoor van griezelige roddels.

Moe van grappen en zinloze vragen, van talloze bazen en

bazen.

Gewoon moe van de liefde die het bed bevlekt, van de liefde die

schrijft deadlines voor gevoelens.

Ik geloof steeds minder in haar, niets zal je zo neerhalen als zij,

zich afwenden, glimlachend leeg.

Onthullingen van zelfbenoemde vrienden en trillers, domme metgezellen, slecht getekend

glimlach,

Berichten van parochianen, van kerkgangers, instellingen, volgens de arbeidswet, leraren en genieën.

Weer eindeloze portretten op wazige gezichten, geen zin om in hun ogen te kijken,

er is een verlangen om te verbergen.

De leegte vanuit de leegte is beter dan je hele leven te haasten van mislukte beproevingen,

naar de inscripties "Niet leunen."

Refrein:

Misantroop verslindt me...

Misantroop verslindt me...

Misantroop verslindt me...

Misantroop verslindt me...