Учиться любить - Динайс, Mary-A

Нам надо учиться любить, когда в душе погасли огни

Когда потоплены все корабли, даже если мир не будет другим

Нам надо учиться любить, когда в душе погасли огни

Когда потоплены все корабли, даже если мир…

Я оттуда, где мало любви;

Оттуда, где

Боль и холодное солнце заполнило серые дни

Оттуда, где гаснет порыв.

Про чувства лучше молчи

Мы — дети перелома веков, во лжи рождены

Мы не умеем любить — это правда!

И жизнь положили здесь многие

Глупые войны, перестрелки, наркотики

Это не тропики, зима тут и холод

Спиртом давят пропавшие дворики

Разбитые окна, остановки, надежды

Мы будто без дома, застывшие между

С заштопанным сердцем, с закрытыми веждами

Нам надо любить, нам надо учиться любить

По кусочкам менять себя к лучшему

Здесь нет Святых, мы души заблудшие

В поиске света во тьме бредущие

И тёмные мысли, тёмные новости

Льются со всех сторон во все полости

И кажется нету тут больше любви

Что в памяти, мамином голосе

Нам надо учиться любить, когда в душе погасли огни

Когда потоплены все корабли, даже если мир не будет другим

Нам надо учиться любить, когда в душе погасли огни

Когда потоплены все корабли, даже если мир…

Не имею и тени сомнений, что однажды закончится всё

В результате бездумных стремлений.

И когда не найдется

Спасения всем в пределах Вселенной — тогда вы поймёте

Насколько бессмысленны были ваши бетонные стены

А пока ещё, пули летят, и всё новые цели диктуются кем-то

Во имя добра уходят отряды для сводок в новостных лентах

Как мало любви в гранатах, танках и полной обойме

Сомнителен мир, ради которого нужно устраивать войны

Это наш дом, в котором могли бы мы жить без условий

Что нужно делиться по признакам нациям, статусам и цвету крови

Законы любви простые, но мы так и не сможем понять их

До тех пор, пока будет кулак популярнее тёплых объятий

Это просто мысли мечтателя в попытке услышать ответы

Чудеса существуют!

Яркий пример — это наша с тобою планета,

Но что-то не так и мы делаем всё, чтобы выйти отсюда бесславно

Из всех допустимых способностей так не хватает главной:

Нам надо учиться любить, когда в душе погасли огни

Когда потоплены все корабли, даже если мир не будет другим

Нам надо учиться любить, когда в душе погасли огни

Когда потоплены все корабли, даже если мир…

Я оттуда, где веет теплом!

Оттуда, где солнце и море

Где чистое небо и горы.

Оттуда, где дом мой

Оттуда, где только добро;

где чистый и ясный свет

И я думал, что так будет вечно — я был уверен, но этого нет, увы нет

Мир поделили неровно.

Мир поделили неровно!

И культ мой славный не тянет на грош и подавно

Забиты ставни от этой травли тонет корабль и весь экипаж

У которого прав нет на дно камнем — медленно, плавно

Год за годом исправно

Нам надо любить — эта нить, которая выведет из тупика

Нам надо учиться или смириться — третьего нет, по-другому никак

Мир ускоряется, новая нечисть и бури, невежества волны растут

Но, как и прежде, мы путь продолжаем в надежде, что души покой обретут

Нам надо учиться любить, когда в душе погасли огни

Когда потоплены все корабли, даже если мир не будет другим

Нам надо учиться любить, когда в душе погасли огни

We moeten leren lief te hebben toen de lichten in onze ziel uitgingen

Als alle schepen tot zinken zijn gebracht, ook al is de wereld niet anders

We moeten leren lief te hebben toen de lichten in onze ziel uitgingen

Als alle schepen zijn gezonken, zelfs als de wereld...

Ik kom van waar weinig liefde is;

Waarvan

Pijn en koude zon vulden de grijze dagen

Van daaruit, waar de impuls uitgaat.

Zwijg over gevoelens

Wij zijn de kinderen van de eeuwwisseling, geboren in een leugen

We weten niet hoe we moeten liefhebben - het is waar!

En velen legden hier hun leven neer

Stomme oorlogen, vuurgevechten, drugs

Het zijn niet de tropen, het is hier winter en het is koud

De ontbrekende werven worden verpletterd met alcohol

Gebroken ruiten, stops, hoop

We lijken zonder huis te zijn, bevroren tussen

Met een verdomd hart, met gesloten oogleden

We moeten liefhebben, we moeten leren liefhebben

Stukje bij beetje om jezelf ten goede te veranderen

Er zijn hier geen heiligen, we zijn verloren zielen

Op zoek naar licht in de duisternis dwalen

En donkere gedachten, donker nieuws

Ze stromen van alle kanten in alle holtes

En het lijkt erop dat er hier geen liefde meer is

Wat zit er in het geheugen, moeders stem

We moeten leren lief te hebben toen de lichten in onze ziel uitgingen

Als alle schepen tot zinken zijn gebracht, ook al is de wereld niet anders

We moeten leren lief te hebben toen de lichten in onze ziel uitgingen

Als alle schepen zijn gezonken, zelfs als de wereld...

Ik twijfel er niet aan dat op een dag alles zal eindigen

Als resultaat van ondoordachte ambities.

En wanneer die er niet is

Redding voor iedereen in het Universum - dan zul je het begrijpen

Hoe betekenisloos waren je betonnen muren

Ondertussen vliegen de kogels in het rond en worden alle nieuwe doelen door iemand gedicteerd

In naam van het goede vertrekken detachementen naar rapporten in nieuwsfeeds

Hoe weinig liefde in granaten, tanks en een volledige clip

Twijfelachtige vrede, waarvoor het nodig is oorlogen te organiseren

Dit is ons huis waar we zonder voorwaarden zouden kunnen wonen

Wat moet worden verdeeld volgens de kenmerken van naties, statussen en bloedkleur

De wetten van liefde zijn eenvoudig, maar we zullen ze nooit kunnen begrijpen

Totdat een vuist populairder is dan een warme knuffel

Dit zijn slechts de gedachten van een dromer die de antwoorden probeert te horen

Wonderen bestaan!

Een levendig voorbeeld is onze planeet met jou,

Maar er klopt iets niet en we doen er alles aan om hier roemloos weg te komen

Van alle toegestane mogelijkheden ontbreekt de belangrijkste zo:

We moeten leren lief te hebben toen de lichten in onze ziel uitgingen

Als alle schepen tot zinken zijn gebracht, ook al is de wereld niet anders

We moeten leren lief te hebben toen de lichten in onze ziel uitgingen

Als alle schepen zijn gezonken, zelfs als de wereld...

Ik kom van waar de warmte waait!

Van waar de zon en de zee

Waar is de heldere lucht en de bergen.

Van waar mijn huis is

Vanaf daar, waar alleen goed;

waar puur en helder licht

En ik dacht dat het voor altijd zo zou zijn - ik wist het zeker, maar dit is helaas niet nee

De wereld was ongelijk verdeeld.

De wereld is ongelijk verdeeld!

En mijn glorieuze sekte trekt geen cent, en nog meer

De luiken zijn verstopt door deze vervolging, het schip en de hele bemanning zinken

Wie heeft geen recht op de bodem met een steen - langzaam, soepel

Jaar na jaar correct

We moeten liefhebben - deze draad die ons uit de impasse zal leiden

We moeten leren of accepteren - er is geen derde, er is geen andere manier

De wereld versnelt, nieuwe boze geesten en stormen, golven van onwetendheid groeien

Maar, zoals voorheen, vervolgen we het pad in de hoop dat zielen vrede zullen vinden

We moeten leren lief te hebben toen de lichten in onze ziel uitgingen

Als alle schepen tot zinken zijn gebracht, ook al is de wereld niet anders

We moeten leren lief te hebben toen de lichten in onze ziel uitgingen