Rhapsodie pour Victor - Robert Charlebois

L’océan s’est vidé comme une baignoire

D’un coup sec tout est devenu noir

La lune s’est envolée en montgolfière dorée

Aspirée au fond du ciel troué

Deux soleils bleus sur des mamelles de feu

Sont tombés du firmament brûlant

Leurs rayons foudroyaient mes yeux

Mes pieds quittaient le sol tremblant

J’entrais dans la fusée des amoureux

Celle qui explose en nuages roses

C’est une Française de France

Dont la magie m’a mis en transe

Sur mon nuage numéro 9

J’ai survolé des espaces neufs

En déroulant les bas des grandes villes

Comme si c'était ceux d’une fille

Je n’ai connu que des grues dingues

Qui baisent avec les gros buildings

Alors avec ma nouvelle blonde

J’ai fui autour du Nouveau Monde

Vers les déserts des Amériques

J’ai vu la Maison Blanche sous la neige

Disneyland et tous ses manèges

De l’Atlantique au Pacifique

Des plateaux de l’Arizona

Aux casinos du Nevada

En dormant sur les plages du Mexique

Je n'étais pas vraiment fait pour ça

J’avais envie d’avoir un toit

Et deux ou trois enfants de toi

En Nouvelle-France chez moi

L’air est moins doux le ciel moins bleu

Mais les gens sont si chaleureux

Qu’on oublie qu’y fait jamais beau

Là-bas dans les Pays d’en Haut

Où les saisons passent lentement

Pendant que fleurissent les plans

D’une maison verte au bord de l’eau

Entourée d’arbres et d’animaux

Avec les odeurs de ta peau

Qui flottent autour de son berceau

Un feu de bois qui nous tient chaud

Ton ombre qui danse sur mon piano

Il peut neiger venter grêler des balles de golf parachutées

J’ai trouvé la paix majuscule sans poudre sans joint sans pilule

L’océan s’est rempli comme il s’est vidé

Dans moi lit tout s’est éclairé

Tu avais l’air d’une baleine échouée à mes côtés

Qui allait accoucher de mon petit bébé

Ce n'était pas un rêve comme ceux que je n'écris jamais

Ce malin-là c'était vrai pour la première fois j’allais enfin être papa

De oceaan is geleegd als een badkuip

Opeens werd alles zwart

De maan vloog weg in een gouden luchtballon

Diep in de gatenlucht gezogen

Twee blauwe zonnen op vurige borsten

Zijn uit het brandende firmament gevallen

Hun stralen schitterden in mijn ogen

Mijn voeten lieten trillend de grond los

Ik betrad de raket van geliefden

Degene die explodeert in roze wolken

Ze is een Française uit Frankrijk

Wiens magie me in trance bracht

Op mijn wolk nummer 9

Ik vloog over nieuwe ruimtes

Door de kousen van de grote steden uit te rollen

Alsof het die van een meisje zijn

Ik heb alleen gekke kraanvogels gekend

Die rotzooien met de grote gebouwen

Dus met mijn nieuwe blondine

Ik vluchtte rond de Nieuwe Wereld

Naar de woestijnen van Amerika

Ik zag het Witte Huis onder de sneeuw

Disneyland en al zijn attracties

Van de Atlantische Oceaan tot de Stille Oceaan

De plateaus van Arizona

Bij casino's in Nevada

Slapen op de stranden van Mexico

Ik was hier niet echt voor geknipt

Ik wilde een dak hebben

En twee of drie kinderen van jou

Thuis in Nieuw-Frankrijk

De lucht is minder zoet, de lucht minder blauw

Maar de mensen zijn zo warm

Dat we vergeten dat het nooit mooi weer is

Daar in het Pays d'en Haut

Waar de seizoenen langzaam voorbij gaan

Terwijl de plannen bloeien

Van een groen huis aan het water

Omgeven door bomen en dieren

Met de geuren van je huid

Die rond zijn wieg zweeft

Een houtvuur dat ons warm houdt

Je schaduw danst op mijn piano

Het kan sneeuw wind hagel golfballen airdropped

Ik vond kapitaalvrede, geen poeder, geen joint, geen pil

De oceaan vulde zich terwijl hij leegliep

In mijn bed is alles verlicht

Je zag eruit als een gestrande walvis aan mijn zijde

Wie ging mijn kleine baby baren

Het was geen droom zoals die ik nooit schrijf

Die slimme was waar voor de eerste keer dat ik eindelijk vader zou worden