Le plus tard possible - Robert Charlebois

verse 1Je suis né tout petit, sans qu’on d’mande mon avis

Raison de plus pour organiser ma sortie.

Si on finit toujours six pieds sous terre

Y’a moyen au moins de choisir la manière.

Éliminons les naufrages, la noyade

Boire autant d’eau, ça m’rend déjà malade.

Dieu !

Qu’on épargne les flammes à mes péchés

Même dans l’Arctique, j’ai trop chaud en été.

L’accident de voiture ne m’dit rien qui vaille

Pressé comme un César dans un tas d’ferraille.

Un coup d’malchance et on peut s’en sortir

Et puis risquer de se lasser de mourir.

chorusJ'sais trop bien vivre,

j’sais pas mourir.

J’ai pas du tout envie de rater ma sortie.

Comment m’y prendre?

Qui peut m’apprendre ?verse 2La maladie, merci,

c’est long et c’est sale.

Tout mais surtout pas dîner a l’hôpital !

Pas d’revolver non plus, pas d’avalanche.

J'étouffe à l’idée de sniffer toute cette blanche.

Le poison, le gaz, c’est pour les grand-mères.

J’ai rayé le mot «guerre"de mon P’tit Robert

À moins que j’me résigne avec tendresse

À mourir dans tes bras, simplement de vieillesse.

chorusJ'sais trop bien vivre,

j’sais pas mourir.

J’ai pas du tout envie de rater ma sortie.

Comment m’y prendre?

Qui peut m’apprendre?

Qui…

vers 1Ik ben heel klein geboren, zonder dat iemand mijn mening vroeg

Reden te meer om mijn uitje te plannen.

Als we altijd 1,80 meter onder water eindigen

Er is tenminste een manier om de weg te kiezen.

Laten we scheepswrakken elimineren, verdrinken

Zoveel water drinken maakt me al ziek.

God !

Spaar de vlammen van mijn zonden

Zelfs in het noordpoolgebied krijg ik het in de zomer te warm.

Het auto-ongeluk zegt me niets

Geperst als een Caesar in een hoop rotzooi.

Een beetje pech en we redden het wel

En dan het risico lopen doodmoe te worden.

refreinIk weet hoe ik te goed moet leven,

Ik weet niet hoe ik dood moet gaan.

Ik wil mijn uitje helemaal niet missen.

Hoe pak ik het aan?

Wie kan het mij leren?Vers 2De ziekte, dank u,

het is lang en het is vies.

Alles maar vooral niet eten in het ziekenhuis!

Ook geen revolver, geen lawine.

Ik stikt bij de gedachte al dat wit te snuiven.

Gif, gas, het is voor oma's.

Ik heb het woord 'oorlog' uit mijn P'tit Robert geschrapt

Tenzij ik me met tederheid neerleg

Om in je armen te sterven, gewoon van ouderdom.

refreinIk weet hoe ik te goed moet leven,

Ik weet niet hoe ik dood moet gaan.

Ik wil mijn uitje helemaal niet missen.

Hoe pak ik het aan?

Wie kan het mij leren?

Die…