Ni chanson, ni poème - Robert Charlebois

Sable de lune et terre humide

Hier de nuit la sève a monté a fendre l'écorce

Sable de femme et terre d’homme

Je frappis la plus belle moitié de ma lune

Celle que j'épousais chaque nuit avant le sommeil

Et qui avait des joues pleines de promesses

Ça fait toujours mal de frapper

Oh

Et depuis que le folklore est monde

Les arbres se fendent en quatre

Pour faire des guitares

Demain s’il fait beau nous irons a la boulé

Et même s’il ne fait pas beau

Peut être que mes pieds ne valent plus la rivière promise

J’ai vu des pas qui remontaient

Les siens peut être

Eh la truite

Vous n’auriez pas vu ma plus belle moitié en remontant

Elle s’est mise a rire

Je me suis tue

Je me tais parfois quand les truites d’automne se mettent à rire

Moonsand en Wetland

Gisteravond steeg het sap op om de schors te splijten

Vrouwenzand en mannenaarde

Ik raakte de betere helft van mijn maan

Degene met wie ik elke avond voor het slapen gaan trouwde

En die wangen vol beloften had

Het doet altijd pijn om te slaan

Oh

En aangezien folklore wereld is

De bomen zijn in vieren gespleten

Om gitaren te maken

Als het mooi weer is, gaan we morgen naar het bal

En ook als het weer niet meezit

Misschien zijn mijn voeten de beloofde rivier niet meer waard

Ik zag voetstappen aankomen

Zijn kan zijn

Hé forel

Je zou mijn wederhelft niet hebben zien stijgen

Ze begon te lachen

Ik viel stil

Ik zwijg soms als de herfstforel lacht