Ma bohème - Robert Charlebois

Je m’en allais, les poings dans mes poches crevées;

Mon paletot aussi devenait idéal;

J’allais sous le ciel, Muse!

et j'étais ton féal;

Oh!

là!

là!

que d’amours splendides j’ai rêvées!

Mon unique culotte avait un large trou

Petit-Poucet rêveur, j'égrenais dans ma course

Des rimes.

Mon auberge était à la Grande-Ourse

Mes étoiles au ciel avaient un doux froufrou

Et je les écoutais, assis au bord des routes

Ces bons soirs de septembre où je sentais des gouttes

De rosée à mon front, comme un vin de vigueur;

Où, rimant au milieu des ombres fantastiques

Comme des lyres, je tirais les élastiques

De mes souliers blessés, un pied près de mon coeur!

Ik ging weg, mijn vuisten in mijn doorboorde zakken;

Mijn overjas werd ook ideaal;

Ik ging onder de hemel, Muse!

en ik was je trouwe;

Oh!

de!

de!

Van welke prachtige liefdes heb ik gedroomd!

Mijn enige slipje had een groot gat

Klein Duimpje dromerig schoot ik in mijn race

Rijmpjes.

Mijn herberg was aan de Grande-Ourse

Mijn sterren aan de hemel ritselden zoet

En ik luisterde naar hen, zittend langs de kant van de weg

Die goede septemberavonden toen ik druppels rook

Van dauw op mijn voorhoofd, als een wijn van kracht;

Waar, rijmend te midden van fantastische schaduwen

Als lieren trok ik aan de elastiekjes

Van mijn gewonde schoenen, een voet dicht bij mijn hart!