Larme - Robert Charlebois

Loin des oiseaux des troupeaux des villageoises

Je buvais accroupi dans quelque bruyère

Entourée de tendres bois de noisetiers

Par un brouillard d’après-midi tiède et vert

Que pouvais-je boire dans cette jeune Oise

Ormeaux sans voix gazons sans fleurs ciel couvert

Que tirais-je à la gourde de colocase

Quelque liqueur d’or fade et qui fait suer

Tel j’eusse été mauvaise enseigne d’auberge

Puis l’orage changea le ciel jusqu’au soir

Ce furent des pays noirs des lacs des perches

Des colonnades sous la nuit bleue des gares

L’eau des bois se perdait sur des sables vierges

Le vent du ciel jetait des glaçons aux mares

Or tel qu’un pêcheur d’or ou de coquillages

Dire que je n’ai pas eu souci de boire

Ver van de vogels van de kudden van de dorpelingen

Ik dronk gehurkt in wat heide

Omringd door malse hazelaarbossen

Door een warme groene middagmist

Wat kon ik drinken in deze jonge Oise

Sprakeloos abalone gras zonder bloemen bewolkte hemel

Wat haalde ik uit de colocase-pompoen

Een flauwe, zweterige gouden likeur

Dat zou een slecht herbergteken zijn geweest

Toen veranderde de storm de lucht tot de avond

Het waren zwarte landen van de meren van de polen

Colonnades onder de blauwe nacht van de stations

Water uit het bos ging verloren op ongerept zand

De wind uit de lucht gooide ijspegels naar de poelen

Goud zoals een visser naar goud of schelpen

Stel dat ik geen probleem had met drinken