L'été passe - Robert Charlebois

Quand je me sens comme un cocotier sous la pluie

Quand tout me semble gris et que l'été s’enfuit

Avec le canot le voilier le parasol qu’il faut fermer

La piscine chauffai à vider les moustiquaires à enlever

Les golfeurs rangent leurs sacs leurs souliers à crampons

Faudra qu’ils se contentent de putter dans le salon

Les joueurs de tennis finissent leurs sets en dedans

Les balles et les ballons s'éclipsent pour longtemps

Quand je me sens comme un cocotier sous la pluie

Quand tout me semble gris et que l'été s’enfuit

Avec les maringouins les mouches que je vais bientôt regretter

Les feuilles claquées qui se couchent et que je rêve de recoller

L’or bleu des doux matins qu’on voudrait mettre en banque

Dans les caisses du temps tant la chaleur nous manque

Pour enfermer l'été au fond d’un coffre-fort

Afin qu’il dure toujours afin qu’on s’aime encore

Quand je me sens comme un cocotier sous la pluie

Quand tout me semble gris et que l'été s’enfuit

Avec les chaises longues le hamac le barbecue au bord du lac

J’ai toujours à la fin de l'été mon increvable envie de pleurer

Le journal dit que la fleur aiguise ses patins

Gilles et Félix vont chausser leurs raquettes enfin

Y raconte que la lumière est plus belle en hiver

Sur la neige on touche pas à terre on est plus près de l’univers

Mais moi je dois être une étoile de mer

J’aime bien l’hiver, mais c’est l'été que je préfère

Als ik me voel als een kokospalm in de regen

Als alles grijs lijkt en de zomer voorbij is

Bij de kano de zeilboot de paraplu die dicht moet

Het zwembad werd warm om de klamboes leeg te maken om te verwijderen

Golfers ruimen hun tassen en hun schoenen met spikes op

Ze zullen gewoon in de woonkamer moeten putten

Tennissers maken hun sets aan de binnenkant af

Ballen en ballonnen glippen lang weg

Als ik me voel als een kokospalm in de regen

Als alles grijs lijkt en de zomer voorbij is

Van de muggen de vliegen krijg ik snel spijt

De verbrijzelde bladeren die neerliggen en waarvan ik droom dat ik ze opraap

Het blauwe goud van zoete ochtenden dat we graag op de bank willen zetten

In de kratten van de tijd missen we de warmte zo erg

Om de zomer op de bodem van een kluis op te sluiten

Zodat het voor altijd duurt, zodat we nog steeds van elkaar houden

Als ik me voel als een kokospalm in de regen

Als alles grijs lijkt en de zomer voorbij is

Met de loungestoelen de hangmat de barbecue aan het meer

Ik heb altijd aan het einde van de zomer mijn onverwoestbare verlangen om te huilen

Volgens de krant scherpt de bloem zijn schaatsen

Gilles en Félix gaan eindelijk hun sneeuwschoenen aantrekken

Y vertelt dat het licht mooier is in de winter

In de sneeuw raken we de grond niet, we zijn dichter bij het universum

Maar ik moet een zeester zijn

Ik hou van de winter, maar de zomer is mijn favoriet