Dix ans - Robert Charlebois

Le soir après l'école on voyageait

On prenait le bateau rue St-Laurent

Il n’avait pas de mât pas de voile, on lui en donnait

Même des drapeaux

L’amour fournissait tout, tout

Puis au bout de la ligne 55

On s’en revenait

On ne voyait pas nos arrêts passer

On a eu des secrets qu’on s’est cachés

Notre île s’appelait chambre à louer

Il y avait des palmiers sur les murs

Le sel sur ta peau

Même le soleil au milieu du lit tout tout (doux?)

On avait tout le temps le printemps qui recommençait

On ne voyait pas les journées passer

On revient du bureau

On est crevé

Plus de temps, plus la tête à voyager

On bataille, on chamaille, on travaille à gagner sa vie

Puis on s’aperçoit que l’on a perdu le goût

Qu’est-ce qu’on a, qu’est-ce qu’on fait affalé devant la télé

On n’a pas vu 7−8-9 ans passer

J’ai trouvé dans mes mains un vieux tricot

Qu’on portait tous les deux comme un drapeau

Je l’ai mis ce matin, j’ai eu chaud et comme le goût (le cou? le bout?)

Mais tout est fini et il faut rester debout

Des passants, des curieux sur le quai ou la marée brisée (où la mer est brisée?)

's Avonds na school gingen we op pad

We namen de boot op rue St-Laurent

Hij had geen mast en geen zeil, ze gaven hem wat

zelfs vlaggen

Liefde zorgde voor alles, alles

Dan aan het eind van lijn 55

We kwamen terug

We konden onze haltes niet voorbij zien gaan

We hadden geheimen die we verborgen hielden

Ons eiland heette kamer te huur

Er stonden palmbomen op de muren

Het zout op je huid

Zelfs de zon in het midden van het bed allemaal (zoet?)

We hadden altijd dat de lente weer begon

We konden de dagen niet voorbij zien gaan

We komen terug van kantoor

We zijn kapot

Meer tijd, meer hoofd om te reizen

We vechten, we kibbelen, we werken om de kost te verdienen

Dan realiseer je je dat je de smaak bent kwijtgeraakt

Wat hebben we, wat doen we onderuitgezakt voor de tv

We hebben geen 7-8-9 jaar voorbij zien gaan

Ik vond in mijn handen een oud breiwerk

Dat we allebei droegen als een vlag

Ik deed het vanmorgen aan, ik kreeg het warm en hield van de smaak (de nek? Het einde?)

Maar het is allemaal voorbij en we moeten opblijven

Voorbijgangers, nieuwsgierig op de kade of het gebroken tij (waar is de zee gebroken?)