Beige neige - Robert Charlebois

En plein calendrier, en plein Trente-six chandelles

De ma gloire nouvelle, je me suis retrouvé tout seul.

C’est clair, c’est un désert.

Ma vie, c’est l’enfer depuis que j’sais plus où j’suis rendu

Et que tu as fondue, ô ma beige neige de la côte des neiges !

Les lunes et les soleils, je les avais en médaille.

J'étais plus le cul symbolique et puis, je me suis retrouvé tout seul.

C’est clair, c’est un désert.

Ma vie, c’est l’enfer depuis que j’ai grimpé

Mais que t’as décollé, ô ma beige neige de la côte des neiges !

Le palace en plein ciel, le chant et la barge des bouteilles

C'était du même au pareil et puis, je me suis retrouvé tout seul.

C’est clair, c’est un désert.

Ma vie, c’est l’enfer depuis que j’sais plus où j’suis rendu

Et que tu as fondue, ô ma beige neige de la côte des neiges !

Il neige, il neige, il neige, il neige, il neige.

In volle kalender, in volle zesendertig kaarsen

Vanuit mijn nieuwe glorie bevond ik me helemaal alleen.

Het is duidelijk, het is een woestijn.

Mijn leven is een hel sinds ik niet meer weet waar ik ben

En dat je gesmolten bent, o mijn beige sneeuw van de Côte des Neiges!

De manen en de zonnen, ik had ze in medailles.

Ik was meer de symbolische ezel en toen stond ik er alleen voor.

Het is duidelijk, het is een woestijn.

Mijn leven is een hel sinds ik klom

Maar je vertrok, oh mijn beige sneeuw van de sneeuwkust!

Het paleis in de lucht, het lied en het schip met flessen

Het was hetzelfde en toen stond ik er alleen voor.

Het is duidelijk, het is een woestijn.

Mijn leven is een hel sinds ik niet meer weet waar ik ben

En dat je gesmolten bent, o mijn beige sneeuw van de Côte des Neiges!

Het sneeuwt, het sneeuwt, het sneeuwt, het sneeuwt, het sneeuwt.