Nothing Important - Richard Dawson

I am born by Caesarian section at 9: 30 AM

in Princess Mary’s Maternity Hospital

on the 24th May, sixty years ago today,

dangled by the ankle, smacked across the bum,

swaddled in a blanket howling like a wheel.

My big brother Iain on his tip-toes hisses 'I don’t like him'.

He’s Maradona, I’m Peter Beardsley, chasing a ball through the mud

followed by the kitchen window, bellowing through the fern:

'Boys!

Dinner’s ready!'

Dad is tuning in the telly beyond a heaving mountain of spaghetti hoops.

I am nothing

You are nothing

Nothing important

Death within a dream

Petrified on the back of a pedallo in the Balearic Sea off Alcudia

I can see the ghost of my uncle Derek waving to us from the beach,

gently drifting out of reach,

the telephone reciever swinging by its cord,

a glass of broken beer expanding on the lino.

My mam slips into the coffin

a polaroid of his sweetheart

Clutching Good-Luck Bear I peer gingerly over the side,

press my nose up to the tide,

and there behold a barracuda chewing on a chrysanthemum

and a family of clownfish hovering in the corpse’s hair.

In the scullery of the cub-hut my clarinet falls

into a sack of flour — a flurry of pins

squashed into the leather handle

a crescent moon of stricken fig-wasps.

Drizzling my fingers with The Magic Sponge

Dad says 'we'll probably have to chop them off'.

He collapses like a canvas tent on the floodlit astroturf

rent with a fibula guide-rod poking a hole through his shin

There are teardrops in his moustache

charging a flute of champagne

down the aisle and out for a throw-in

A St. John ambulance careers between the sugary pillars of the wedding cake

A crystal spoon

A pewter tankard

these words inscribed upon the base:

HAPPY RETIREMENT BEST GRANDDAD IN THE WORLD

A toby jug filled to the brim with curtain hooks

A sheepskin rug discoloured with tobacco smoke

within it’s braids concealed a rank

of plastic soldiers set to burst underfoot

Berwick in oils: a skiff on the swollen tweed

cradling a false pearl

a ceramic seraph

with an ashtray for a brain

— and I don’t care about these things

Why do they remain so clear while the faces of my loved ones disappear?

A Rington’s plate

a forking hairline seam of superglue through the Black Gate

a digital photoframe

frozen on an blurry orange thumb

I remember all these things

Old karate trophies

I am tethered by these things

Thimbles and pesatas

I remember all these things

A roll of Woolworth’s price stickers

I can see all these things but

where have all my people gone?

In the end it wasn’t meant to be.

He was the most beautiful thing that I had ever seen.

He survived for seven days

before he slipped away

Ik ben geboren door keizersnede om 9.30 uur

in het kraamkliniek van prinses Mary

op 24 mei, vandaag zestig jaar geleden,

bungelend aan de enkel, geslagen over de kont,

ingebakerd in een deken, huilend als een wiel.

Mijn grote broer Iain op zijn tenen sist 'Ik vind hem niet leuk'.

Hij is Maradona, ik ben Peter Beardsley, achter een bal door de modder

gevolgd door het keukenraam, brullend door de varen:

'Jongens!

Het eten is klaar!'

Papa stemt op de televisie af achter een deinende berg spaghettihoepels.

Ik ben niets

Jij bent niets

Niets van belang

Dood in een droom

Versteend op de rug van een waterfiets in de Balearische Zee bij Alcudia

Ik zie de geest van mijn oom Derek naar ons zwaaien vanaf het strand,

zachtjes drijvend buiten bereik,

de telefoonontvanger zwaaiend aan zijn snoer,

een glas gebroken bier dat zich uitbreidt op de lino.

Mijn moeder glijdt in de kist

een polaroid van zijn liefje

Good-Luck Bear geklemd Ik tuur behoedzaam over de zijkant,

druk mijn neus tegen het tij,

en zie daar een barracuda die op een chrysant kauwt

en een familie van anemoonvissen die in het haar van het lijk zweeft.

In de bijkeuken van de welpenhut valt mijn klarinet

in een zak meel — een vlaag van spelden

geplet in het leren handvat

een halve maan van getroffen vijgenwespen.

Mijn vingers besprenkelen met The Magic Sponge

Papa zegt: 'We zullen ze waarschijnlijk moeten afhakken'.

Hij zakt in elkaar als een canvas tent op de verlichte astroturf

huur met een fibula-geleidestang die een gat door zijn scheenbeen steekt

Er zitten tranen in zijn snor

een fluit champagne opladen

door het gangpad en naar buiten voor een inworp

Een St. John-ambulance rijdt tussen de zoete pilaren van de bruidstaart

Een kristallen lepel

Een tinnen bierpul

deze woorden gegraveerd op de basis:

GELUKKIG PENSIOEN BESTE OPA IN DE WERELD

Een toby-kan tot de rand gevuld met gordijnhaken

Een schapenvacht kleed verkleurd door tabaksrook

in zijn vlechten verborg een rang

van plastic soldaten die onder de voeten zullen barsten

Berwick in oliën: een skiff op de gezwollen tweed

een valse parel wiegen

een keramische seraf

met een asbak voor een brein

— en ik geef niets om deze dingen

Waarom blijven ze zo duidelijk terwijl de gezichten van mijn dierbaren verdwijnen?

Een Rington's bord

een vorkende haarlijnnaad van superlijm door de Black Gate

een digitale fotolijst

bevroren op een wazige oranje duim

Ik herinner me al deze dingen

Oude karate trofeeën

Ik ben aan deze dingen gebonden

Vingerhoedjes en pesata's

Ik herinner me al deze dingen

Een rol prijsstickers van Woolworth

Ik kan al deze dingen zien, maar

waar zijn al mijn mensen gebleven?

Uiteindelijk was het niet de bedoeling.

Hij was het mooiste dat ik ooit had gezien.

Hij heeft het zeven dagen overleefd

voordat hij weggleed