Civil Servant - Richard Dawson

Open your eyes, time to wake up

Shit, shower, brush your teeth, drain your cup

Wolf down a bowl of Ready-Brek

Fasten a tie around your neck

All over the city we arise, arise

For a job we despise, despise, despise

I don’t want to go into work this morning

I don’t think I can deal with the wrath of the general public

And I don’t have the heart to explain to another poor soul

Why it is their Disability Living Allowance will be stopping shortly

Busfulls of meat slumped in our seats

Staring at phone screens and our own feet

Shuffling off at the business park

Let’s linger awhile in the smoking bubble

From every direction we arrive, arrive

With a swipe of the fob, the fob, the fob, the fob

I don’t want to go back to that seething viper’s nest

I can’t listen anymore to the bleating of the terminally depressed

Or the stream of opinions from the creep in the office next to mine

I dream of bashing his skull into a brainy pulp with a Sellotape dispenser

In the staff room, lost in a daze

Shovelling crisps into my face

After an unspeakably awful

Call with a grieving mother

In Wetherspoons on the fruit-machines

Sinking my umpteenth Peroni

Cackling like a hyena

At the nasty jokes of my colleagues

None of whom I can stand

In my bed, I can hear the strangled voices

Of all the people I’ve failed, I’ve failed, I’ve failed

I don’t want to go into work this morning

I just want to lie here and play the new Call of Duty

I finally gathered the courage to ring in sick

I’m not coming into work today

I’m really ill

Not coming into work today

Or for that matter any other day

I’m sick to my soul

I refuse to do this dirty work anymore

I refuse, refuse, refuse, refuse

Refuse, refuse, refuse

Open je ogen, tijd om wakker te worden

Shit, douche, tanden poetsen, kopje leegdrinken

Wolf naar beneden een kom Ready-Brek

Doe een stropdas om je nek

Overal in de stad staan ​​we op, staan ​​we op

Voor een baan die we verachten, verachten, verachten

Ik wil vanmorgen niet naar mijn werk

Ik denk niet dat ik de woede van het grote publiek aankan

En ik heb het hart niet om het uit te leggen aan een andere arme ziel

Waarom het zo is dat hun uitkering voor mensen met een handicap binnenkort stopt

Bussen vol vlees zakten onderuit in onze stoelen

Staren naar telefoonschermen en onze eigen voeten

Schuifelend op het bedrijventerrein

Laten we even blijven hangen in de rokende bubbel

Vanuit elke richting waar we aankomen, aankomen

Met een veeg van de fob, de fob, de fob, de fob

Ik wil niet terug naar dat ziedende addersnest

Ik kan niet meer luisteren naar het gegeblaat van de terminaal depressieve

Of de stroom van meningen van de griezel in het kantoor naast de mijne

Ik droom ervan zijn schedel in een hersenspinsel te slaan met een Sellotape-dispenser

In de personeelskamer, verloren in een roes

Chips in mijn gezicht scheppen

Na een onuitsprekelijk vreselijke

Bellen met een rouwende moeder

In Wetherspoons op de fruitmachines

Mijn zoveelste Peroni laten zinken

Kakelend als een hyena

Om de gemene grappen van mijn collega's

Niemand van wie ik kan uitstaan

In mijn bed hoor ik de gewurgde stemmen

Van alle mensen die ik heb gefaald, heb ik gefaald, heb ik gefaald

Ik wil vanmorgen niet naar mijn werk

Ik wil hier gewoon liggen en de nieuwe Call of Duty spelen

Ik heb eindelijk de moed verzameld om me ziek te melden

Ik kom vandaag niet op mijn werk

ik ben echt ziek

Ik kom vandaag niet op het werk

Of wat dat betreft een andere dag

Ik ben ziek van mijn ziel

Ik weiger dit vuile werk meer te doen

Ik weiger, weiger, weiger, weiger

Weigeren, weigeren, weigeren