Le infinite vie del cuore - Riccardo Fogli

Quando io dentro di te

Aprirò una porta di nostalgia

Quando tu spaccando il cielo dirai:

«lascio tutto, voglio andarmene via»

Metterò all’incanto i nostri momenti

Pregherò che il cielo possa aiutarti

So che sai teneramente sbagliarti

Piano, piano, dolcemente

Scenderemo a luci spente dentro di noi

Saliremo ancora insieme sopra i monti

E le colline in alto, lassù;

E ci esploderà nel cuore

Tutto quello che di amore c'è

Verso il futuro ancora io e te

Quando tu sopra di me

Sembrerai una stella fredda o chissà

Quando io dentro di te

Sentirò l’amore che se ne va

Troverò una luna da queste parti

Salverò la prima voglia di averti

Tornerò nel tempo e ti cercherò, ti cercherò

Piano, come foglie lente

Scenderemo in un dolore dentro di noi

Poi risaliremo insieme

Senza orgoglio né paure

In alto lassù;

E ci esploderà nel cuore

Tutto quello che di amore c'è

Verso il futuro ancora io e te

E intrecciando queste mani

Prenderemo il vento che già sai

Stretti nel tempo finalmente noi:

Sulle infinite vie del cuore, ormai

Wanneer ik in jou zit

Ik zal een deur van nostalgie openen

Wanneer je de lucht breekt, zul je zeggen:

"Ik laat alles achter, ik wil weggaan"

Ik zal onze momenten betoveren

Ik zal bidden dat de hemel je kan helpen

Ik weet dat je weet hoe teder je ongelijk hebt

Langzaam, langzaam, voorzichtig

We zullen naar beneden gaan met de lichten uit in ons

We gaan samen weer omhoog over de bergen

En de heuvels daarboven, daarboven;

En het zal exploderen in onze harten

Alles wat er is van liefde

Weer op weg naar de toekomst jij en ik

Wanneer je boven mij staat

Je ziet eruit als een koude ster of wie weet

Wanneer ik in jou zit

Ik zal de liefde voelen die weggaat

Ik zal hier een maan vinden

Ik zal de eerste wens om jou te hebben bewaren

Ik ga terug in de tijd en ik zal voor jou zoeken, ik zal voor jou zoeken

Langzaam, zoals langzame bladeren

We zullen afdalen in een pijn in ons

Dan gaan we samen naar boven

Zonder trots of angst

Hoog daarboven;

En het zal exploderen in onze harten

Alles wat er is van liefde

Weer op weg naar de toekomst jij en ik

En deze handen verstrengelen

We nemen de wind die je al kent

Eindelijk zitten we krap in de tijd:

Op de oneindige wegen van het hart, nu